Atmadharma magazine - Ank 293
(Year 25 - Vir Nirvana Samvat 2494, A.D. 1968)
(Devanagari transliteration).

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 41 of 45

background image
: ३८ : आत्मधर्म : फागण : २४९४ :
पपट अन पींजरू
एक हतो पोपट.....वनजंगलमां स्वाधीनपणे आकाशमां ऊडनारो ते पोपट
घणा वखतथी पींजरामां पुरायो; अने स्वाधीन जीवन भूलीने पींजराना जीवनने ज ते
पोतानुं जीवन मानी बेठो. ते पोतानी हयाती ने पोतानुं जीवन पींजराथी ज मानवा
लाग्यो....बस, पींजरामां रहेवुं, कोई खवडावे ते खावुं, कोई शीखवे तेम बोलवुं–एटलुं
ज पोतानुं जीवन लाग्युं. आ पींजरूं नहि होय तो मारुं शुं थशे! पींजरा वगर हुं जाणे
रही ज नहि शकुं–एवी तेने टेव पडी गई! अरेरे! पींजरूं के जे खरेखर पोताने
बंधनरूप छे तेने अज्ञानथी ते पोपटे हितरूप मान्युं.....एटले ते पींजराने छोडवा
मांगतो नथी. पण वनना मुक्त वातावरणमां ऊडता ने आकाशमां किल्लोल करता
पोताना जातिभाईने जोईने विचारे के अरे! आ पींजरा जेटलुं मारुं जीवन नहि, मारुं
जीवन तो आकाशमां ऊडतुं आवुं मुक्त अने स्वतंत्र होय! पींजरूं तो मने बंधनरूप
छे.–आम समजे तो ते पोपट पींजराने छोडीने स्वतंत्र जीवननो आनंद माणे....तेम
देहरूपी पींजरामां पुरायेलो आ जीवरूपी पोपट, ते पोताना स्वाधीन मुक्त जीवनने
भूलीने अज्ञानथी देहना जीवनने ज पोतानुं जीवन मानी बेठो...शरीरथी ज ते पोतानुं
जीवन ने पोतानी हयाती मानवा लाग्यो. बस, जाणे शरीरमां रहेवुं, शरीरने
खवडाववुं, बोलवुं–चालवुं ए ज पोतानुं जीवन होय, ने शरीर–खोराक वगेरे विना
जाणे पोतानुं जीवन टकी ज नहि शके–एम अज्ञानथी मानी बेठो...एटले शरीरमां हित
मानीने तेने केम टकाववुं ने तेनी अनुकूळता केम साचववी–एनी ज चिन्तामां ते रहेवा
लाग्यो. शरीर सरखुं नहि होय तो मारुं शुं थशे! शरीर वगर जाणे के हुं रही ज नहि
शकुं–एवी एने टेव पडी गई. अरेरे! देहपींजरूं के जे पोताने बंधनरूप छे तेने
अज्ञानथी जीवे हितरूप मान्युं एटले तेने ते छोडवा मांगतो नथी, –तेमांथी एकत्व–
बुद्धि छोडतो नथी. –पण अरे जीव! मुक्तिना अतीन्द्रियआनंदमय वातावरणमां
किल्लोल करता अने सिद्धालयमां वसता एवा तारा जातिभाईओने जोईने विचार तो
खरो के अरे! मारुं जीवन तो आवुं मुक्त स्वाधीन होय. सुख माटे बाह्य पदार्थोनी
लाचारी करवी पडे एवुं पराधीनजीवन मारुं न होय. निर्विकल्प स्वानुभूतिना
अतीन्द्रियगगनमां नीरालंबीपणे ऊडनारो, ने आनंदनी मोज करनारो हुं छुं. –आम
सिद्धसमान निजस्वरूपने ओळखीने जीव देहपींजरानी ममता छोडी, देहथी भिन्न
चिदानंदस्वरूपे पोताने अनुभवतो थको, मुक्तजीवननी मोज माणतो,
नीरालंबीगगनमां गमन करतो सिद्धालयमां ऊडे छे.