ऊजववुं जोईए? –ते जाणता नथी, तेथी जैनधर्मना ए महान धार्मिक पर्वना दिवसे ज जैनधर्मथी
विरुद्ध एवा कुदेव पूजनादि कार्योमां तेओ जोडाय छे, अने गृहीत मिथ्यात्वना मोटा पापनुं पोषण
करीने, आ अमूल्य अवसरने गूमावी बेसे छे. एवा जीवो दिपावली पर्वनो खरो महिमा जाणीने
कुदेवपूजनादि पापकार्योथी बचे अने जैनधर्मनी प्रभावनाना पंथे वळे ते माटे दिपावली पर्व संबंधी
स्पष्टता करवानी जरूर छे.
आवीने दिव्य रत्नमणिना दिपको वडे सर्वत्र झगमगाट प्रसरावीने भगवाननी मुक्तिनो महोत्सव
ऊजव्यो. दिपकोना समूह वडे ऊजवायेल ए मुक्तिनो महोत्सव ते ज दिपावली पर्व तरीके प्रसिद्ध थयो.
ए रीते दिपावली पर्व एटले महावीर भगवाननी मुक्तिनो मांगलिक महोत्सव: मुक्तिनी भावनावाळा
भव्य जीवो ए पवित्र प्रसंगने स्मरणभूमिमां ताजो करीने ते पवित्र दशा प्रत्येनो उत्साह व्यक्त करे छे.
दिपावली पर्व ए फटाकडा फोडवानुं, जुगार रमवानुं के पैसानी पूजा करवानुं पर्व नथी पण ते तो मुक्त
थयेला आत्माने याद करीने आत्मानी मुक्तिनी भावना माटेनुं विशिष्ट पर्व छे. अने ते प्रसंगे भगवान
श्री महावीर प्रभुनुं निर्वाणपूजन करवुं जोईए.
ज्ञानलक्ष्मीनुं पूजन कर्युं. त्यारथी दिपावलीपर्वमां ‘लक्ष्मीपूजन’ करवानी परंपरा चालु थई.
गणधरदेव ते मुनिओना समूहना स्वामी छे तेथी ते ज गणेश छे, ने ते श्री गौतमगणेश ज पूजनीक छे.
माटे
अज्ञानताथी चांदीना टुकडारूप जड लक्ष्मीनुं पूजन करे छे, ने ए रीते धर्मना मांगळिक प्रसंगे ऊल्टा
पापनी पुष्टि करे छे; तेथी ते संबंधी पण प्रकाशनी जरूर छे.
पूजवी योग्य नथी. तेने पुजवाथी महा पाप थाय छे. ते लक्ष्मीने आत्मा भोगवी शकतो नथी पण तेने
भोगववानी के मेळववानी भावनाथी पोते दुःखी ज थाय छे. माटे एटलुं अवश्य नक्की करवुं जोईए के
पूजवायोग्य जे लक्ष्मी छे ते आत्मामां ज छे. ए लक्ष्मी कई छे ते ओळखवुं जोईए. आत्मानी लक्ष्मी
आत्माथी जुदी न होय. अजीव लक्ष्मीनो स्वामी अजीव होय, अजीवनो स्वामी जीव न होय. जीव तो
चैतन्यस्वरूप छे ने केवळज्ञान ज तेनी अक्षय–पूर्ण लक्ष्मी छे. ज्ञान सिवाय बीजी कोई लक्ष्मीनो स्वामी
जीव नथी. पोताना पूर्ण