PDF/HTML Page 1 of 37
single page version
ચિત્તે અભિવંદીએ, ને તેઓશ્રીની મંગલછાયામાં
PDF/HTML Page 2 of 37
single page version
વીર સં. : ૨૪૯૨ કારતક
PDF/HTML Page 3 of 37
single page version
सालोकानां त्रिलोकानां यद्विद्या दर्पणायते।।
ને આનંદમય સુપ્રભાત જેમને ખીલ્યું છે એવા
ભગવાન શ્રી વર્દ્ધમાન જિનેન્દ્રદેવને મંગલપ્રભાતે
પરમભક્તિપૂર્વક અભિવંદના કરીએ છીએ.
PDF/HTML Page 4 of 37
single page version
હે પ્રભો વર્દ્ધમાન! ઋજુવાલિકા નદીના તીરે ક્ષપકશ્રેણી
દ્વારા સર્વજ્ઞતાને સાધીને, રાજગૃહીમાં વિપુલાચલ ઉપર
તેનો જે બોધ આપે આપ્યો. , ગૌતમસ્વામી–સુધર્મસ્વામી–
જંબુસ્વામી– ધરસેનસ્વામી–કુંદકુંદસ્વામી જેવા સમર્થ સંતોએ
જે બોધ ઝીલીને ભવ્ય જીવોને માટે સંગ્રહીત કર્યો; સંતોએ
સંઘરેલા ને કહાનગુરુ દ્વારા મળેલા તે પવિત્ર બોધદ્વારા
આજે અમે પણ આપના અતીન્દ્રિય–અમૃતની પ્રસાદી
પામીએ છીએ...એ અમૃત આપની સર્વજ્ઞતાની પ્રતીત
ઉપજાવે છે. પ્રભો! આપના પ્રત્યે પરમ ભક્તિ અને
વિનયથી, એ સર્વજ્ઞતાની પ્રતીતદ્વારા અમારા આત્મામાં
કેવળજ્ઞાનને બોલાવીએ છીએ....અંશદ્વારા અંશીને
બોલાવીએ છીએ.
PDF/HTML Page 5 of 37
single page version
આપ્યાં.–દીવાળીની બોણીમાં સંતોએ કૃપાપૂર્વક મને ચૈતન્યનિધાન આપ્યા.
PDF/HTML Page 6 of 37
single page version
અનુભવ કરાવતું જે પરમતત્ત્વ અંતરમાં પ્રકાશમાન થાય છે તેને
હે જીવ! તું ઉપાદેય જાણીને ધ્યાવ. સ્વાનુભૂતિવડે જેણે
પરમતત્ત્વ અનુભવમાં લીધું તેના આત્મામાં ‘દીવાળીના સાચા
દીવડા’ પ્રગટ્યા–જુઓ, આ ‘દીવાળીના મિષ્ટાન્ન’ પીરસાય છે;
અંતર અવલોકનવડે આત્મામાં અપૂર્વ જ્ઞાન–આનંદના દીવડા
પ્રગટાવવા એ જ સાચી દીવાળી!
આ દેહ, –તે દેહથી પાર અતીન્દ્રિય આત્માને જ્યાં અનુભૂતિમાં લીધો ત્યાં પરનો
સંબંધ ખલાસ થઈ ગયો, કર્મ કે રાગદ્વેષ પણ છૂટી ગયા. જ્યાં શુદ્ધાત્માની
અનુભૂતિ નથી ત્યાં જ રાગદ્વેષ–કર્મ ને શરીરનો સંબંધ છે. પણ જ્યાં અનુભૂતિવડે
પોતે પોતામાં સમાઈ રહ્યો ત્યાં પરનો સંબંધ ન રહ્યો, અશુદ્ધતા ન રહી. આ રીતે
શુદ્ધપરમાત્મતત્ત્વની ભાવનાથી સંસાર છેદાઈ જાય છે.
વ્યવહાર છે તે બધોય શુદ્ધાત્માના અનુભવથી બહાર રહી જાય છે. અહા,
પરમતત્ત્વને જ્યાં ધ્યાનમાં લીધું ત્યાં તે તત્ત્વ પરમ–અપૂર્વ આનંદરૂપ છે. અહા,
સંતોને આવું તત્ત્વ પરમપ્રિય છે. એને તું ઉપાદેય જાણીને ધ્યાવ. જગતમાં
આનંદદાયક હોય તો આ પરમ ચૈતન્યતત્ત્વ જ છે; એટલે તે જ ઉપાદેય છે. જે
આનંદદાયક ન હોય તે ઉપાદેય કેમ હોય? જે ઉપાદેય હોય તે આનંદદાયક જ હોય
છે. જે તત્ત્વ આનંદ ન આપે એને તો કોણ આદરે?
PDF/HTML Page 7 of 37
single page version
કરીને જમે છે. પણ એમાં તો કાંઈ આનંદ નથી; જુઓ, આ ‘દીવાળીનાં મિષ્ટાન્ન’
પીરસાય છે. આવું પરમતત્ત્વ જેણે અનુભવમાં લીધું તેના આત્મામાં ‘દીવાળીના
ખરા દીવડા’ પ્રગટ્યા; એ અપૂર્વ આનંદસહિત પ્રગટે છે.
ઉપયોગને જોડીને જ્યારે તેને સ્વાનુભવમાં લ્યે ત્યારે પોતાના આનંદનું પોતાને
વેદન થાય. પરથી મુખ ફેરવીને સ્વમાં જોડ,–તો સ્વસન્મુખ યોગથી આત્મા
આનંદસહિત અનુભવમાં આવે છે. પરમાત્મતત્ત્વ છે તે ધ્યાનમાં પ્રગટે છે. રાગમાં–
વિકલ્પમાં પરમાત્મતત્ત્વ પ્રગટતું નથી, એનાથી તો વિમુખ પરમતત્ત્વ છે.
પરમાત્મતત્ત્વમાંથી તો આનંદની નદિયું વહે છે, આનંદના પૂર ઉલ્લસે છે,–પણ
ક્્યારે? કે ઉપયોગનું તેમાં જોડાણ કરે ત્યારે.
પ્રવાહ એની સામે જોવાના ટાણાં આવ્યા છે, ત્યારે પરની સામે ન જો. ક્ષણેક્ષણે–
પળેપળે તારી પર્યાયને આત્મા તરફ વાળ! જગતમાં ચાલતા વિકલ્પો ને સંયોગો
મારામાં છે જ નહિ, –એમ એનાથી પરાઙમુખ થઈને, દુનિયાથી ઉદાસ થઈને
આત્મતત્ત્વમાં સન્મુખ થા.
બીજે એનું ચિત્ત લાગે નહિ, બધેથી ઉપેક્ષા થઈ જાય,–તેમ મુમુક્ષુજીવને ચૈતન્યના
પરમ પ્રેમ પાસે આખા જગતની ઉપેક્ષા થઈ ગઈ છે. હવે મારા ચૈતન્યતત્ત્વ પાસે હું
જાઉં છું. તેમાં ક્ષણનો વિલંબ હવે સહન થતો નથી.
માટે મને રજા આપો! માતા! સુખને માટે તમારે પણ એ જ માર્ગ અંગીકાર કર્યે
છૂટકો છે. આત્માને સાધવા માંગું છું, તેમાં ક્ષણનોય વિલંબ પાલવતો નથી, માટે હે
માતા! રજા આપ! તું મારી છેલ્લી માતા છો, હવે બીજી માતા કે બીજો ભવ અમે
કરવાના નથી. ત્યારે માતા પણ ધર્માત્મા છે, તે કહે છે કે બેટા! તું તારા
PDF/HTML Page 8 of 37
single page version
બંને એકસાથે ઉપાદેયપણે રહી શકે નહિ. સ્વભાવ અને પરભાવ એકબીજાથી
વિરુદ્ધ–એ બંનેને એક સાથે ઉપાદેય કરી શકાય નહિ. પરમાત્મતત્ત્વને ઉપાદેય
કરતાં રાગનો એક કણિયો પણ ઉપાદેય રહે નહિ. ચૈતન્યના અમૃતને ઉપાદેય કર્યું
ત્યાં રાગરૂપ ઝેરનો સ્વાદ કોણ લ્યે? અંતરાત્મબુદ્ધિ પ્રગટી ત્યાં બહિરાત્મબુદ્ધિ
છૂટી ગઈ. અંતરાત્મબુદ્ધિમાં પરમઆનંદના અમૃત પીધાં, ત્યાં રાગના વેદનની
રુચિ રહે નહિ. ઊડે ઊંડે રાગની કે બહારના જાણપણાની મીઠાસ રહી જાય તો
અંદરનું પરમાત્મતત્ત્વ પ્રગટ નહિ થાય. માટે બાહ્યબુદ્ધિ છોડીને ચૈતન્યનિધાનમાં
નજર કર. અંતર–અવલોકનથી તારા આત્મામાં અપૂર્વ જ્ઞાન–આનંદના મંગળ
દીવડા પ્રગટશે.
PDF/HTML Page 9 of 37
single page version
તેવી જ શુદ્ધ થઈ જાય છે. ને રાગાદિથી ભિન્ન પરિણમી જાય છે.
ત્યારે જ સાચું ભેદજ્ઞાન છે.
PDF/HTML Page 10 of 37
single page version
દેહરૂપી ડબ્બીમાં કષાયરૂપી કાટની વચ્ચે રહેલું ચૈતન્યપ્રકાશથી ચમકતું આત્મરત્ન
જડ દેહથી જુદું છે ને કષાયરૂપી કાટથી પણ જુદું છે. ડબ્બીમાંથી રત્ન ઉપાડી લ્યો
ત્યાં તે ડબ્બીથી ને કાટથી જુદું જ છે, તેમ રાગથી ને દેહથી પાર ચૈતન્યતત્ત્વને
અંતરદ્રષ્ટિમાં લ્યો ત્યાં તે તત્ત્વ રાગથી ને દેહથી પાર ચૈતન્યતેજપણે અનુભવમાં
આવે છે.
વિરક્ત થઈને તે શુદ્ધાત્માને જ ચિંતવે છે; તેને સંસાર છૂટી જાય છે. માટે
ભેદજ્ઞાનપૂર્વક શુદ્ધાત્મધ્યાન કર્તવ્ય છે. આવા ધ્યાન વગર બીજા ઉપાયથી આત્મા
જાણવામાં આવી જાય–એવો એનો સ્વભાવ નથી.
PDF/HTML Page 11 of 37
single page version
સ્વસંવેદનરૂપ અનુભવજ્ઞાનથી જ આત્માનો સ્વભાવ ગ્રહણમાં આવે છે. જે
સ્વસન્મુખપરિણતિ આત્મામાં અભેદ થઈ તેમાં જ આત્માનું ગ્રહણ છે.
પરસન્મુખપરિણતિમાં આત્માનું ગ્રહણ થતું નથી. વીતરાગ સ્વભાવનું ગ્રહણ
વીતરાગપરિણતિ વડે થાય છે. વીતરાગસ્વભાવનું ગ્રહણ રાગવડે થતું નથી.
ભાઈ, પહેલાંં આવા સમ્યક્ માર્ગનો નિર્ણય તો કર. આવા તારા સ્વભાવને
લક્ષગત કરીને તેનો ઉત્સાહ લાવ.
બધી પ્રવૃત્તિ ચૈતન્યસાધનાને
મને અનુગ્રહપૂર્વક ચૈતન્યની
PDF/HTML Page 12 of 37
single page version
વ્યાપકભાવથી તેને કરે છે. જીવના અશુદ્ધ પરિણામમાં પુદ્ગલનું વ્યાપ્ય–
વ્યાપકપણું નથી, ને પુદ્ગલના કાર્યોમાં જીવનું વ્યાપ્ય–વ્યાપકપણું નથી, એટલે કે
જીવ તથા અજીવને એકમેકપણું નથી. અત્યંત જુદાપણું છે.
જ ભોગવે છે. બહારના સંયોગને કોઈ જીવ ભોગવતો નથી. પુદ્ગલમાં કાંઈ દુઃખ–
સુખ નથી. અજ્ઞાનીજીવ મોહથી સંયોગમાં સુખ–દુઃખ માને છે.
અત્યંત જુદો છે.
શરીરવાળા નાનકડા રાજકુંવરને ઉતાર્યો હોય, ને તે કોઠીની ચારે બાજુ જોસદાર
અગ્નિ સળગાવ્યો હોય, તેમાં બફાતા રાજકુમારને જે દુઃખ થાય છે તે દુઃખ
શરીરના કારણે નથી, અગ્નિના કારણે નથી, પણ અંદર કષાયના અગ્નિનું દુઃખ
છે. એ કોઠીમાં પૂરાયેલા રાજકુમાર કરતાંય અનંતગુણા પ્રતિકૂળ સંયોગો પહેલી
નરકના નાનામાં નાના (૧૦, ૦૦૦ વર્ષના આયુષવાળા) જીવને છે. છતાં ત્યાં
સંયોગનું દુઃખ નથી. ત્યાં પણ કોઈ જીવ દેહથી પાર ચિદાનંદતત્ત્વની અનુભૂતિ
પ્રગટ કરીને પરમ આનંદને આસ્વાદે છે. –એવા અસંખ્યાતા જીવો પહેલી નરકમાં
છે, સાતમી નરકમાંય અસંખ્ય જીવો છે. દેહનું દુઃખ કોઈને નથી. (ગુરુદેવના
મુખેથી આ અમૃતધારા વરસતી હતી ત્યાં બહારમાં એકાએક વરસાદ આવ્યો. –તે
પ્રસંગના ગુરુદેવના ઉદ્ગાર માટે આ લેખનો છેલ્લો ભાગ જુઓ.)
PDF/HTML Page 13 of 37
single page version
છતાં તે જીવને શરીરના સંયોગનું કિંચિત્ સુખ નથી; તે પણ મોહથી દુઃખી જ છે.
PDF/HTML Page 14 of 37
single page version
લક્ષ છોડીને અંતર્મુખ થા ને તારા આત્માને ધ્યાનમાં
લે. તારામાં તારું પરિપૂર્ણ સામર્થ્ય છે તેનો તું આશ્રય
કર–એવું ભગવતી જિનવાણીનું ફરમાન છે. જેણે
સ્વાશ્રયથી આત્માને જાણ્યો તેણે જ જિનવાણીની
આજ્ઞા માની; જિનવાણીએ જેવો કહ્યો તેવો આત્મા
તેણે અનુભવમાં લીધો–એ જ જિનવાણીની ઉપાસના
છે. ગણધરો–ઈન્દ્રો– ચક્રવર્તીઓની સભામાં
તીર્થંકરભગવાને સ્વાશ્રિતમાર્ગનો ઢંઢેરો પીટીને ઉપદેશ
આપ્યો છે. જેણે સ્વાશ્રિતમાર્ગ જાણ્યો તેણે જ
સર્વશાસ્ત્ર જાણ્યા.
આ સ્વાનુભવગમ્ય પરમાત્મતત્ત્વ એવું નથી કે શબ્દો વડે જેને જાણી
તારા વિકલ્પથી પણ આત્મા નથી જણાતો, ત્યાં પરની શી વાત? શાસ્ત્ર
તરફનો વિકલ્પ તે પુણ્યબંધનું કારણ છે; તેને જો મોક્ષનું કારણ માનીને સેવે તો
મિથ્યાબુદ્ધિ થાય છે.
PDF/HTML Page 15 of 37
single page version
આત્મા છે. અંતર્મુખ ઉપયોગમાં આત્મા પ્રગટે છે. ઈન્દ્રિય કે મનનો વિષય તે થાય
નહિ. માટે હે શિષ્ય! આવા ઈન્દ્રિયાતિત આત્માને સ્વાનુભવમાં લઈને તેને જ
ઉપાદેય જાણ. આત્માના અનુભવ વગરનાં શાસ્ત્રભણતર કે પંડિતાઈ–એ કાંઈ
મોક્ષનું કારણ થતું નથી. શાસ્ત્રોની પંડિતાઈ જુદી ચીજ છે ને અનુભૂતિગમ્ય
પરમતત્ત્વ એ જુદી ચીજ છે.
પરમતત્ત્વ એવું તૂચ્છ નથી કે વિકલ્પ વડે ગમ્ય થઈ જાય. વિકલ્પ વડે કે વાણી
તરફના વલણથી આત્મસ્વરૂપની પ્રાપ્તિ થઈ જશે એમ જે માને તેણે વિકલ્પથી ને
વાણીથી પાર એવા આત્મતત્ત્વના અચિંત્ય–પરમ મહિમાને જાણ્યો નથી.
નથી. માટે હે જીવ! તું બહિરાત્મપણું છોડી, અંતરાત્મપણું પ્રગટ કરી
પરમાત્મસ્વરૂપને ધ્યાનમાં લે. પરવસ્તુ સામે જોયે સ્વવસ્તુ અનુભવમાં નહિ આવે.
સમાધિમાં એટલે કે ઉપયોગની અંતર્મુખ એકાગ્રતામાં તો રાગરહિત પરમ શાંતિનું
વેદન છે. ઉદયભાવ વડે તારો પરમ સ્વભાવ અનુભવમાં નહિ આવે. તારો સ્વભાવ
ઉદયભાવથી તો દૂર–દૂર છે. સિદ્ધ ભગવંતોનું અતીન્દ્રિયસ્વરૂપ પણ રાગથી કે
પરસન્મુખી ક્ષયોપશમથી અર્થાત્ ઈન્દ્રિયજ્ઞાનથી ઓળખાતું નથી, તો તેમના જેવું
પોતાના આત્માનું સ્વરૂપ છે તે પણ ઈન્દ્રિયજ્ઞાનથી જણાતું નથી, પરાલંબી
ક્ષયોપશમજ્ઞાનથી પણ જણાતું નથી, તો પછી રાગાદિ ઉદયભાવથી તો તે કેમ
જણાય?
છે, પુણ્યના ને પરાશ્રયના માર્ગમાં લાગ્યા છે, પણ તેમાં પરમતત્ત્વ પ્રાપ્ત થતું નથી.
પરમતત્ત્વ અંતરમાં છે, તેનો માર્ગ અંતરમાં છે. વિકલ્પમાં શોધ્યે તે નહિ મળે.
તેમાં જ શાસ્ત્રોનો આદર છે, ને તેનાથી વિપરીત માનવું તેમાં શાસ્ત્રોનો અનાદર છે.
શાસ્ત્રો કહે છે કે અમે પરાશ્રયથી લાભ થવાનું કહેતાં નથી; છતાં પરાશ્રયથી જે લાભ
PDF/HTML Page 16 of 37
single page version
સાધન આત્માથી જુદું ન હોય. સ્વાશ્રિત નિશ્ચય છે, તે જ સાચો માર્ગ છે. વ્યવહાર
તો પરાશ્રિત છે ને પરાશ્રય તો બંધનું કારણ છે. તે પરાશ્રયભાવમાં ચૈતન્યના
આનંદનો સ્વાદ જરાપણ આવતો નથી. અંદરમાં સ્વાશ્રયભાવે પરિણમેલું જ્ઞાન
અતીન્દ્રિય– આનંદના સ્વાદસહિત છે, તેનાથી જ પરમાત્મસ્વરૂપની પ્રાપ્તિ થાય છે.
આ સિવાય બીજો ઉપાય નથી. તેથી છહઢાળામાં કહે છે કે–
તૌડ સકલ જગ દંદ–ફંદ નિજ આતમ ધ્યાવો.
જિનવાણીનો ઉપદેશ સ્વાશ્રયનો છે, સ્વાશ્રિત મોક્ષમાર્ગ જિનવાણીએ બતાવ્યો છે,
તેને બદલે પરાશ્રયે મોક્ષમાર્ગ માન્યો તેણે જિનવાણીની આજ્ઞા ન માની, માટે તે
જૈન નથી. જેણે સ્વાશ્રયથી આત્માને જાણ્યો તેણે જ જિનવાણીની આજ્ઞા માની,
તેણે જ જિનવાણીની સાચી ઉપાસના કરી; જિનવાણીએ જેવો આત્મા કહ્યો તેવો
તેણે અનુભવમાં લીધો, એ જ જિનવાણીની ઉપાસના છે.
શાસ્ત્રો કાંઈ એમ નથી કહેતાં કે તું અમારી સામે જ જોયા કર. શાસ્ત્રો તો એમ કહે છે
કે તું તારા સામે જો; અમારું લક્ષ છોડીને અંતર્મુખ થા ને તારા આત્માને ધ્યાનમાં લે.
વસ્તુ વચનથી અગોચર છે, વિકલ્પથી અગોચર છે ને ધ્યાનમાં જ ગોચર છે. હે જીવ!
આવા તારા પરમાત્મસ્વરૂપને સાધવા દ્રઢ સંકલ્પી થા. કેમકે ‘હરિનો મારગ છે
શૂરાનો’ .
સન્તોનાં વચનની ખબર નથી. જુઓ, આ વીતરાગનાં વચન!
PDF/HTML Page 17 of 37
single page version
ઔષધ જે ભવરોગનાં કાયરને પ્રતિકૂળ.
આશ્રય નહિ!! વાણીથી પણ લાભ નહિ!! એમ તે કાયરપણે પરાશ્રયમાં લાગ્યો
રહે છે. પણ શૂરવીર થઈને સ્વાશ્રય કરતો નથી. વીતરાગની વાણીએ તો
સ્વાશ્રયમાર્ગનો ઢંઢેરો પીટીને ઉપદેશ આપ્યો છે.
આત્મતત્ત્વ ધ્યાનગમ્ય છે, વાણીગમ્ય નથી. નિશ્ચય–વ્યવહારરૂપ જે દ્વિવિધ
મોક્ષમાર્ગ તેની પ્રાપ્તિ નિયમથી ધ્યાનવડે જ થાય છે.
પણ એવા સ્વાશ્રયના લક્ષે જ સાંભળે છે. –તો જ જિનવાણીનું સાચું શ્રવણ છે.
પરાશ્રયભાવથી લાભ માને કે મનાવે–ત્યાં તો જિનવાણીનું શ્રવણ પણ સાચું નથી.
વિનય– બહુમાન ને ભક્તિ આવ્યા વિના રહે નહિ. ધ્યાનવડે અંતરના
ચૈતન્યતત્ત્વને જાણ્યા વગર વેદ–શાસ્ત્રોનાં ભણતર પણ અન્યથા છે; કેવળ
આનંદરૂપ પરમતત્ત્વ છે–તેમાં પર્યાયને જોડવી–તે જ એક મુક્તિનો ઉપાય છે.
લોકના ઘણા જીવો આવા તત્ત્વને જાણ્યા વગર અન્ય માર્ગમાં લાગી રહ્યા છે,–
પરાશ્રયે વિકારભાવથી લાભ માની રહ્યા છે. પણ માર્ગ તો અંતરમાં
ચૈતન્યસ્વભાવના આશ્રયે છે. માટે અંતરના ધ્યાનવડે શુદ્ધઆત્મા જ ઉપાદેય છે, ને
એ સિવાય પરાશ્રયભાવો સમસ્ત છોડવા જેવા છે,–એ તાત્પર્ય છે, ને એ
જિનવાણીનું ફરમાન છે.
PDF/HTML Page 18 of 37
single page version
તે અહીં ટૂંકાણમાં છતાં ઘણી જ ભાવપ્રેરક શૈલીથી ગુરુદેવે સમજાવ્યું છે.
તોડીને વર્ત. આ પદ્ધત્તિનો રાગ પૂર્વની જેમ હે નર! તું શા માટે કરે છે? આમ
ક્ષણમાત્ર પણ બંધપદ્ધત્તિને વિષે તે મગ્ન થાય નહિ. તે જ્ઞાતા પોતાનું સ્વરૂપ
વિચારે, અનુભવે, ધ્યાવે, ગાવે, શ્રવણ કરે; તથા નવધાભક્તિ, તપક્રિયા એ
પોતાના શુદ્ધસ્વરૂપની સન્મુખ થઈને કરે;–એ જ્ઞાતાનો આચાર છે. એનું જ નામ
મિશ્રવ્યવહાર છે.”
અભ્યાસ, એનાં જ ગુણગાન ને એનું જ શ્રવણ, સર્વ પ્રકારે એની જ ભક્તિ, જે કાંઈ
ક્રિયામાં પ્રવર્તે છે તેમાં સર્વત્ર શુદ્ધસ્વરૂપની સન્મુખતા મુખ્ય છે. એના વિચારમાં પણ
સ્વરૂપના વિચારની મુખ્યતા છે, તેથી કહ્યું કે “જ્ઞાતા ‘કદાચિત’ બંધપદ્ધત્તિનો વિચાર
કરે.....” ત્યારે પણ બંધપદ્ધતિમાં તે મગ્ન થતો નથી પણ તેનાથી છૂટવાના જ વિચાર કરે
છે. અજ્ઞાની તો બધુંય રાગની સન્મુખતાથી કરે છે, શુદ્ધસ્વરૂપની સન્મુખતા તેને નથી. તે
કર્મબંધન વગેરેના વિચાર કરે તો તેમાં જ મગ્ન થઈ જાય છે ને અધ્યાત્મ તો એકકોર રહી
જાય છે. અરે ભાઈ, એવી બંધપદ્ધત્તિમાં તો અનાદિથી તું વર્તી જ રહ્યો છે.......હવે તો એનો
મોહ છોડ. અનાદિથી એ પદ્ધત્તિમાં તારું જરાય હિત ન થયું, માટે એનો મોહ તોડીને હવે તો
અધ્યાત્મપદ્ધત્તિ પ્રગટ કર. જ્ઞાનીએ તો તેનો મોહ તોડયો જ છે ને અધ્યાત્મપદ્ધત્તિ પ્રગટ
કરી છે, પણ હજી રાગની કંઈક પરંપરા બાકી છે તેન
દશા! ‘તું રુચતાં જગતની રુચિ આળસે સૌ...... ’ શુદ્ધઆત્મારૂપ
PDF/HTML Page 19 of 37
single page version
સમયસારની જ્યાં રુચિ થઈ ત્યાં પરભાવની રુચિ રહે નહિ; અરે, જગત આખાની
PDF/HTML Page 20 of 37
single page version
ભક્તિ તો ઘણીયે છે પણ તેના વિચારમાં કે ધ્યાનમાં મન જરાય લાગતું નથી;–તો