: પોષ : ૨૪૭૨ : આત્મધર્મ : ૭૫ :
(અનુસંધાન પાન છેલ્લેથી)
વ્યક્ત કરીને શિલાન્યાસ મુહૂર્ત વિધિનું કાર્ય પૂરૂં થયું હતું. અને તરત જ સ્વાધ્યાય મંદિરમાં વ્યાખ્યાન થયું હતું.
પૂજ્ય ગુરુદેવના વ્યાખ્યાનનો આજનો ઢંગ જુદો જ હતો, આજે તેમનાં અંતરની સીમંધરપ્રભુ અને
કુંદકુંદાચાર્યદેવ પ્રત્યેની ભક્તિ બહાર વ્યક્ત થઈ જતી હતી. તેઓશ્રીએ કરેલ મંગળિક પ્રવચનનો એક નાનો
ભાગ અહીં આપવામાં આવે છે:–
આજે મુક્તિમંડપનાં મંગળિક છે; સર્વજ્ઞ ભગવાન ત્રિલોકનાથ પરમાત્મા સીમંધરદેવ પાસે કુંદકુંદ
ભગવાન ગયા હતા. ૮ દિવસ રહ્યા હતા અને સાક્ષાત્ દિવ્યધ્વનિ સાંભળી અંતરથી વિશેષ અનુભવમાં સ્થિરતા
કરી, જે શાસ્ત્રો રચ્યાં છે તેમાં અપૂર્વ અપ્રતિહતભાવો ઉતાર્યા છે, તે ભાવોની જે પ્રતીત કરે તે પોતાની મોક્ષ
પરિણતિને લેતાં વચ્ચે સીમંધર પરમાત્માને ઉતારે છે કે હે પરમાત્મા! આપ પૂરી પરિણતિ પામ્યા છો, અને
આપને સાથે રાખીને અમે પણ સાધકમાંથી પૂરા થવાના છીએ, વચ્ચે વિઘ્ન જ નથી–વચ્ચે વિઘ્ન આવવાનું નથી.
જે ભાવે સાધકદશામાં ઉપડ્યા છીએ તે જ ભાવે પૂરૂં કરવાનાં છીએ તેમાં ફેર નથી–નથી–નથી...
“કાર ધ્વનિમાંથી કુંદકુંદ ભગવાન વસ્તુનો સ્વભાવ લઈને આવ્યા અને તેની જ કાંઈક પ્રસાદી અહીં
ભવ્ય મુમુક્ષુઓને પીરસાય છે, આ તો હજી બીજડાં રોપાણાં છે. આ બીજડાંમાંથી જ કેવળજ્ઞાનના પાક પાકવાનાં
છે; આવો સ્વભાવનો ભરોસો થયો છે તે જ મહા મંગળિક છે.
વ્યાખ્યાન સાંભળતાં શેઠજી વારંવાર ઊછળી જતા હતા અને બોલ્યા હતા કે–महाराजजी! मेरे
आनंदका पार नहि है, आप तो श्री वीर भगवान और कुंदकुंदाचार्यका मार्ग प्रकाशीत कर रहा हो, मेरा
आनंदकी क्या बात करुं!! !
આજીવન બ્રહ્મચર્ય :– દેહગામના ભાઈ શ્રી બાબુલાલ ડાયાભાઈ શાહ [ઉમર
વર્ષ–૨૮] તેમણે માગસર સુદ–૧૧ તા. ૧પ–૧૨–૪પ ના રોજ પૂ. શ્રી
સદ્ગુરુદેવ સમીપે આજીવન બ્રહ્મચર્ય અંગીકાર કર્યું છે, તેઓ બાલબ્રહ્મચારી છે.
સુધારો અંક–૨૬ :– આત્મધર્મ અંક ૨૬ પાનું–૪૯ કોલમ–૧ લીટી–૭ માં
“ગૃહીત મિથ્યાત્વ” ને બદલે “અગૃહીત મિથ્યાત્વ” એમ સુધારી વાંચવું.
તાત્કાલિક જરૂર છે. :– ગુજરાતી, હિંદી અને અંગ્રેજી ભાષામાં આત્મધર્મ
માસિકનું (શુદ્ધ પ્રુફરિડીંગ કરી)સુંદર છાપકામ મોટા આંકડિયા ગામે રહી
કાળજીપૂર્વક કરાવી શકે તેવા ઉત્સાહી સાથીની તાત્કાલિક જરૂર છે.
વેતન યોગ્યતાનુસાર. અનુભવ તથા સામાન્ય પરિચય સાથે લખો.
સંચાલક:– આત્મધર્મ કાર્યાલય, સુવર્ણપુરી–સોનગઢ–કાઠિયાવાડ
વ્યાખ્યાન સિવાયના ટાઈમમાં તત્ત્વચર્ચા થતી; ચર્ચાનો મુખ્ય વિષય ઉપાદાન–નિમિત્ત સંબંધી હતો.
ચર્ચાના વિષયની જ્યારે એકદમ છણાવટ થઈ ત્યારે એકવાર શેઠજી બોલી ઉઠયા કે––आप निमित्तका निषेध
नहि करते हो किन्तु आप तो ऐसा दीखलाते हो कि जब उपादान स्वयं कार्य परिणत होता है तब
निमित्त द्रव्य स्वयं हाजर होता ही है.
બપોરે વ્યાખ્યાન પછી હમેશા જિનમંદિરમાં ભક્તિ થતી, ભક્તિમાં ભક્તોનો ઉલ્લાસ જોઈને શેઠજી પણ
ઉલ્લસી પડતા હતા.
છેલ્લા દિવસે (માગસર સુદ ૧૧ ના રોજ) જ્યારે શેઠજીએ સાંજે જવાની ઈચ્છા જણાવી ત્યારે પ્રમુખશ્રીએ
તેમને વિશેષ રોકવાની આગ્રહભરી વિનંતિ કરતાં શેઠજીએ કહ્યું કે–मैं महाराजजीके उपदेशका अनेकबार जरुर
लाभ उठाउंगा, और मेरी तो भावना है कि मेरा समाधि मरण महाराजजीके समीपमें हो...
સવારના વ્યાખ્યાન પછી પોતે નેમનાથ ભગવાનના વૈરાગ્યનું ‘બારમાસી’ નું સ્તવન ગાયું હતું.
છેલ્લા વ્યાખ્યાનમાં એમ આવ્યું કે–જે ભાવે તીર્થંકર ગોત્ર બંધાય તે ભાવે મોક્ષ ન પમાય પણ તે ભાવને
સ્વભાવના જોરે છેદીને મોક્ષ પમાય છે.” આ સાંભળતાં તો શેઠજી ઊછળી પડ્યા કે अहो! सम्यग्द्रष्टि के
सिवाय कौन यह बात समझ सकता है? आपके पास तो मोक्ष जानेका सीधा रस्ता है. આ પ્રમાણે ત્રણે
દિવસ શેઠજી વ્યાખ્યાન વગેરેમાં ખૂબ ઉત્સાહથી ભાગ લેતા હતા.
માગશર સુદ ૧૧ ના રોજ રાત્રિચર્ચા પૂરી થઈ અને શ્રી કુંદકુંદ ભગવાનના જયજયકાર સાથે તેઓની
મોટર રવાના થઈ......