ત્યારે એ પવિત્ર આત્માઓદ્વારા થતી પવિત્ર ધામની શુદ્ધિના ઉલ્લાસમાં મંદિરનું વાતાવરણ ગૂંજી રહ્યું હતું.
દ્વારા માતાની સેવા વગેરે દ્રશ્ય હતું.
જવાબ આપે છે–એ વગેરે દ્રશ્યો થયા હતા.
દેવીઓ ભગવાનના જન્મની વધાઈ આપે છે, મંગળ ગીત ગાય છે, ચારે બાજુ મંગળ નાદ ગાજી ઊઠે છે.
પ્રભુજન્મના ઉત્સાહમાં દેવાંગનાઓ નૃત્ય કરે છે. ઈન્દ્ર–ઈન્દ્રાણી જન્મોત્સવ કરવા આવે છે, અને બાળ ભગવાન
ચંદ્રપ્રભુને મેરુ પર્વત ઉપર લઈ જાય છે. જન્માભિષેક કરવા માટે ભગવાનને મેરુ ઉપર લઈ જતી વખતનો
મહાન ભવ્ય વરઘોડો નીકળ્યો હતો. એક સુંદર હાથી ઉપર બાલ–પ્રભુજી બિરાજતા હતા, ચારે બાજુ ઈન્દ્ર–
ઈન્દ્રાણી ભક્તિ કરતા હતા. અને સાથે હજારો મુમુક્ષુઓનો સંઘ આનંદથી પાંડુક શીલા તરફ જઈ રહ્યો હતો. આ
પ્રસંગે અજમેરની ભજન મંડળીએ પ્રભુ સન્મુખ ભક્તિ અને નૃત્ય દ્વારા સારાય શહેરમાં શ્રી જિનેન્દ્ર જન્મ
કલ્યાણકાનો મહિમા ફેલાવી દીધો હતો. જ્યુબીલી બાગમાં એક ઊંચા મેરુ પર્વતની રચના કરવામાં આવી હતી.
ભગવાનને તે મેરુપર્વત ઉપર બિરાજમાન કરીને ઈન્દ્રોએ જન્માભિષેક શરૂ કર્યો. અભિષેક કરવા માટે ભક્તોનાં
ટોળાં ઉલ્લસી રહ્યાં હતાં, એ દ્રશ્ય સુંદર હતું. ભગવાનના આત્માએ જન્મ પૂરા કરી લીધા, હવે એને ફરીથી આ
સંસારમાં જન્મ નહિ થાય. એક છેલ્લો જન્મ હતો તે પૂરો કરી ભગવાન જન્મરહિત થઈ ગયા. અપૂર્વ
આત્મદર્શનના પ્રતાપે તેમને જન્મમરણનો અંત આવ્યો. એવા ભગવાનના ભવરહિતપણાનો આ મહોત્સવ
ઉજવાય છે. જન્માભિષેક બાદ ઈન્દ્રાણીએ બાલપ્રભુને વસ્ત્રાલંકાર પહેરાવ્યા અને રથયાત્રા પાછી ફરી.
હતું કે અહા! આ પારણે ઝૂલતા બાળકનો આત્મા જ્ઞાની છે, એ મોટો થઈને મુનિ થશે ને આત્માના આનંદમાં
ઝૂલતાં ઝૂલતાં સંસારથી મુક્ત થશે.
રાજ્ય દરબાર ભરાયો. રાજદરબારમાં દેશોદેશના મહારાજાઓ આવ્યા હતા અને ઉત્તમ ઉત્તમ વસ્તુઓ લાવીને
ભક્તિપૂર્વક ભેટ કરતા હતા.
લૌકાંતિક દેવો આવીને પ્રભુની સ્તુતિ કરે છે અને તેમના વૈરાગ્યની પુષ્ટિ કરે છે કે ‘અહો વૈરાગ્યમૂર્તિ ભગવાન!
આ ભવ, તન અને ભોગને અનિત્ય જાણીને આત્માના ચિદાનંદ સ્વભાવમાં પૂર્ણપણે સમાઈ જવા માટે આપ શ્રી
જે પવિત્ર ભાવના ભાવી રહ્યા છો તેને શીઘ્ર અમલમાં મૂકો....ભગવતી જિનદિક્ષા ધારણ કરીને અપ્ર્રમત્ત અને
પ્રમત્ત ભાવમાં ઝૂલતી પવિત્ર દશા પ્રગટ કરો...અને અપ્રતિહત ભાવે કેવળજ્ઞાન પ્રગટાવી આપના દિવ્યધ્વનિ