sansārabhramaṇanun kāraṇ
ane tenāthī chhūṭavāno upāy
एवं अनादिकालं पंचप्रकारे भ्रमति संसारे।
नानादुःखनिधाने जीवः मिथ्यात्वदोषेण।।७२।।
इति संसारं ज्ञात्वा मोहं सर्वादरेण त्यक्त्वा।
तं ध्यायत स्वस्वभावं संसरण येन विनश्यति।।७३।।
e rīte, pāñch prakāranā sansāramān ā jīv
anādikāḷathī mithyātvadoṣhane līdhe bhame chhe. kevo chhe sansār?–
anek prakāranā duḥkhonun nidhān chhe.
e rīte, pūrvokta prakāranā sansārane jāṇīne, he bhavya
jīvo! sarva prakāranā udyamavaḍe mohane chhoḍīne te ātmasvabhāvane
dhyāvo–ke jenāthī sansāranā bhramaṇano nāsh thāy.
–svāmīkārtikeyānuprekṣhā.
*
ardhashlokamān muktino upadesh
चिद्रूपः केवलः शुद्ध आनंदात्मेत्यहं स्मरे।
मुक्त्यै सर्वज्ञोपदोशः श्लोकार्द्धेन निरूपितः।।२२।।
‘hun chidrūp, kevaḷ, shuddha, ānandasvarūp chhun em smaraṇ
karun chhun;’ mukti māṭeno sarvagnano upadesh ā ardha shlokathī
nirūpit chhe.
– (tattvagnān taraṅgiṇī a. 3)
*
param chaitanyaratna!
तदेवैकं परं रत्नं सर्वशास्त्रमहोदधेः।
रमणीयेषु सर्वेषु तदेकं पुरतः स्थितम्।।४३।।
te ek chaitanyasvarūp ātmā ja samasta shāstrarūpī
mahāsamudranun param ratna chhe (arthāt te chaitanyaratnanī prāpti
māṭe ja sarvashāstranun adhyayan karavāmān āve chhe), sarve
ramaṇīy padārthomān te chaitanyasvarūp ātmā ja ek ramaṇīy
tathā utkr̥uṣhṭa chhe.
– (padmanandīḥ ekatvaashīti adhikār)
*