પુનિત અંતર–આતમથી અંકન્યાસવિધિ થાય છે....શ્રી૦.....
શ્રી વિદેહક્ષેત્રમાંહી સીમંધરનાથ બિરાજે.......(૨)
અમી દ્રષ્ટિ વરસાવે શ્રી મંગલવિધિમાંહી.......શ્રી૦.........
જિનવરવૈભવ બતાવ્યા જિનસ્તંભને થંભાવીઆ.....શ્રી૦.......
શ્રી જિનવર લોચન સોહે ગુરુદેવના મનડાં મોહે......(૨)
જિનેન્દ્ર પધાર્યા દ્વારે તુજ મહિમા અદ્ભુત આજે.....શ્રી૦.......
એકાગ્રનયને પ્રભુજીની મુદ્રા નીહાળે.....ને પછી જાણે કે ભગવાનની પરમ ઉપશાંત વીતરાગી મુદ્રા નીહાળીને પ્રસન્ન
થયા હોય તેમ અંતરના ઉમળકાથી પ્રતિમાજી ઉપર મંત્રાક્ષરો લખે. મંત્રાક્ષર લખ્યા પછી ફરી પાછા ભગવાનની મુદ્રા
સામે તાકી તાકીને એકાગ્રતાથી જોઈ રહે.....ત્યારે તો જાણે ગુરુદેવના હૈયામાંથી ‘અહો! મારા
સીમંધરનાથ.......પધારો....પધારો!’ એવો ધ્વનિ ઊઠતો હોય–એમ લાગતું હતું. એ પ્રમાણે પ્રતિમાજીને ફરી ફરીને
નીરખતા જાય ને મંત્રાક્ષર કરતા જાય. આ રીતે અંકન્યાસવિધિ કરીને પધાર્યા ત્યારે ગુરુદેવ ખૂબ જ પ્રસન્નતાપૂર્વક
હર્ષિત થતા હતા–મહાવિદેહી સીમંધર ભગવાન અહીં પધારતા હોય ત્યારે ગુરુદેવના હૈયામાં હરખ કેમ સમાય!
ઇત્યાદિ વાત ચાલતી હતી અને શ્રોતાઓ તે સાંભળવામાં એકાગ્ર હતા, ત્યાં તો અચાનક આશ્ચર્યકારી ખળભળાટ
થયો અને ચારેબાજુ મંગલનાદ થવા લાગ્યા. હજી તે ખળભળાટ શમે તે પહેલાં તો સામે ભગવાનનું ભવ્ય
સમવસરણ દેખાયું અને ખબર પડી કે અહો! નેમિનાથ ભગવાનને કેવળજ્ઞાન થયું. આ પ્રસંગે સમવસરણની
સુંદર રચના થઈ હતી. વિવિધ પ્રકારની રંગબેરંગી રચનાઓથી શોભતા સમવસરણની મધ્યમાં ગંધકુટી ઉપર
ભગવાન બિરાજતા હતા. ભગવાનને જોતાં જ ગુરુદેવે પાટ ઉપરથી ઉતરીને ભક્તિપૂર્વક નમસ્કાર કર્યા. ભવ્ય
જીવોના ટોળેટોળાં ભગવાનની દિવ્યધ્વનિ સાંભળવા ઉત્સુક બન્યા....આ પ્રસંગે ભગવાનની દિવ્યધ્વનિ તરીકે પૂ.
ગુરુદેવશ્રીએ અપૂર્વ પ્રવચન કરતાં કહ્યું કેઃ ‘ભગવાનનો ઉપદેશ ધર્મવૃદ્ધિનું જ નિમિત્ત છે. ભૂતાર્થસ્વભાવના જ
આશ્રયે લાભ થવાનું ભગવાને કહ્યું છે. જે જીવ શુદ્ધનયથી ભૂતાર્થસ્વભાવનો આશ્રય કરીને પોતાના આત્મામાં
સાંજે વિદ્યાર્થી–બાળકોએ વૈરાગ્ય અને તત્ત્વચર્ચાથી ભરપૂર એક સંવાદ કર્યો હતો. તેમાં, જંગલમાં
ઉદયસુંદર કહે છે કે ‘તમારે તો મુનિ નથી થવું ને!’ એ વાત સાંભળીને વજ્રબાહુકુમાર વૈરાગ્યપૂર્વક દીક્ષા
ઉલ્લાસપૂર્વક નીચેની ધૂન ગવાતી હતી–
ગીરનારગીરી પર નેમ જિણંદા ભેટંત ટળે ભવફંદા રે.....
જિણંદ પદધારી રાગદ્વેષ નિવારી ઘાતિ કરમ ક્ષયકારી રે...
સહસ્રાવને કેવળ પ્રગટાવી કલ્યાણ મંગલ જયકારી રે......
ઈંદ્રાદિક સૂર અસંખ્ય આવે સમવસરણ વિરચાવે રે.......