ene laganī lāgī chhe. ā jīvanā shubharāgane līdhe kāī parajīvanun hit jatun nathī, parajīvanun hitaahit thavun
to tenā pariṇāmane ādhīn chhe; māṭe hun jagatanā jīvo upar upakār karī daun ke deshano uddhār karī daun–em
te mānato nathī, potānā ātmānun ja prayojan vichāre chhe, ne sāvadhān thaīne antaramān mokṣhamārga tathā
jīvāditattvo vagereno vichār kare chhe. jene potānā ātmānun hit karavun hoy te jagatanun jovā rokāy nahīn.
bahāramān gāmegām ghaṇā jinamandir thāy ne ghaṇā jīvo dharma pāme to mārun kalyāṇ thaī jāy–em vichārīne
jo bahāramān ja rokāy to ātmā sāme kyāre jue? are bhāī! tun tārā ātmāmān evun mandir banāv ke
jemān samyagdarshan–gnān–chāritrarūpī bhagavān āvīne birāje! bhakti–prabhāvanā vagereno shubharāg āve te
judī vāt chhe paṇ pātra jīv te rāg upar jor na āpatān ātmānā nirṇayano udyam kare chhe. aho! āvā
tattvanī mane atyār sudhī khabar na hatī, men bhramathī rāgādine ja dharma mānyo hato ne sharīrane ja mārun svarūp
mānīne temān hun tanmay thayo, paṇ ā sharīr to jaḍ–achetan chhe ne hun to gnānasvarūp chhun, ā sharīrano
sanyog to alpakāḷ pūrato ja chhe, ā manuṣhyabhav kāī kāyam rahevāno nathī. ahīn mane hitanān sarva
nimitto maḷyān chhe–māṭe māre mokṣhamārga vagereno barābar nirṇay karavo–ām vichārīne tattvanirṇayano udyam
kare chhe.
tattvanirṇay karīne mārun ātmahitanun prayojan sādhī levun; are! thoḍā kāḷanun jīvan, temān ātmānun ja karavā
jevun chhe–ām vichārī sansāranān kāmamānthī ras ghaṭāḍīne chaitanyano nirṇay karavāno udyam kare chhe. temān ja potānun
hit bhāsyun chhe tethī te kārya karavāmān prati ane harṣhapūrvak udyam kare chhe. ā rīte potānun kārya karavāmān tene ghaṇo
ullās chhe, tethī je upadesh sāmbhaḷe teno vichār karīne nirdhār karavāno nirantar udyam kare chhe. duniyāne sudhārī
daun ne deshano uddhār karī daun–evā vichāramān rokāto nathī paṇ hun tattva samajīne mārā ātmāno uddhār karun–em
vichārīne tattvanirṇayano udyam kare chhe,–‘kām ek ātmārthanun bījo nahi man rog’
pāsethī je yathārtha upadesh maḷyo teno paṇ pote jāte udyam karīne nirṇay kare chhe. em ne em mānī leto nathī
paṇ pote potāno vichār bhego bheḷavīne meḷavaṇī kare chhe. gnānī pāsethī sāmbhaḷī līdhun paṇ pachhī ‘ā kaī rīte
chhe, em pote tenā bhāvane oḷakhīne jāte nirṇay na kare to sāchī pratīti thatī nathī. māṭe kahyun ke gnānī
pāsethī tattvano je upadesh sāmbhaḷyo tene dhāraṇ karī rākhe ne pachhī ekāntamān vichār karīne jāte teno nirṇay
kare, upadesh sāmbhaḷavāmān ja je dhyān na rākhe ne te vakhate bījā sansāranā vichāramān chaḍī jāy tene to tattvanā
nirṇayanī darakār ja nathī. shun kahyun te dhāre paṇ nahi to vichār karīne antaramān nirṇay kaī rīte karashe? jem gāy
khāvā ṭāṇe khāī lye chhe ne pachhī nirānte beṭhī beṭhī tene vāgoḷīne pachāve chhe, tem jignāsu jīv jevo upadesh
sāmbhaḷe tevo barābar yād karī lye ane pachhī ekāntamān vivekapūrvak vichār karīne teno nirṇay kare, ne antaramān
tene pariṇamāvavāno prayatna kare. yathārtha upadesh sāmbhaḷavo; yād rākhavo, vichār karavo ane teno nirṇay karavo–
em chār vāt mūkī. tattvano nirṇay karavānī shakti potāmān hovī joīe; ā jīvane eṭalo gnānano ughāḍ to
thayo chhe paṇ te gnānane tattvano nirṇay karavāmān lagāvavun joīe. sāmbhaḷyā pachhī pote ekalo potānā
upayogamān vichār kare ke shrī–gurue ām kahyun te kaī rīte chhe!–e pramāṇe upadesh anusār pote jāte nirṇay
karavāno prayatna kare chhe. mātra sāmbhaḷyā ja kare ane vāñchyā ja kare paṇ jāte kāī paṇ vichār karīne
tattvanirṇayamān potānī shakti na lagāve to tene yathārtha pratītino lābh thāy nahi. ‘hun gnānānand ātmā chhun,
mārā āshraye ja mārun hit chhe, mārā sivāy paranā avalambane rāgādikabhāvo thāy chhe temān mārun hit nathī’–e
pramāṇe tattvonā bhāvanun bhāsan thavun joīe, to ja yathārtha tattvashraddhān thāy chhe. āvun tattvārthashraddhān te
samyagdarshananun lakṣhaṇ chhe.