જન્મ!! આ અવતારમાં જ આત્માના પૂર્ણહિતને સાધીને આપ તીર્થંકર થશો....ને જગતના
અનેક ભવ્યજીવોનો ઉદ્ધાર કરશો. આ આપનો છેલ્લો અવતાર છે...એ બાલક પ્રભુજીને
નીરખતાં ભક્તોને બહુ આનંદ થતો હતો...પછી ઈન્દ્રોએ તેમજ અનેક ભક્તજનોએ અતિશય
ઉલ્લાસપૂર્વક વીર–કુંવર ભગવાનનો જન્માભિષેક કર્યો...તે પ્રસંગે ચારે તરફ ભક્તિભર્યું પ્રસન્ન
વાતાવરણ છવાઈ ગયું હતું. અભિષેક બાદ ભગવાનને દિવ્ય વસ્ત્રાભૂષણ પહેરાવીને પાછા
આવીને માતાજીને સોંપ્યા હતા. અને ત્યાં ઈન્દ્ર વગેરેએ ભક્તિપૂર્વક તાંડવનૃત્ય કર્યુ હતું. સર્વે
ભક્તજનો ભગવાનના જન્મની ખુશાલી મનાવતા હતા.
નીરખીને પૂ. બેનશ્રીબેન હરખાતા હતા અને ફરી ફરીને ભાવપૂર્વક પારણું ઝુલાવતા હતા, તથા
ચામર વગેરેથી વિધવિધ પ્રકારની ભાવભરી ભક્તિ કરતા હતા. ભગવાન પ્રત્યેના તેમના
ભાવો જોઈ–જોઈને ભક્તોને ઘણો આનંદ થતો હતો. અજમેરની ભજન–મંડળીના ભાઈઓ
પોતાની વિશેષ શૈલીથી ભગવાનનું પારણું ઝુલાવતા હતા અને ભક્તિ કરાવતા હતા.
પ્રસંગ ઊજવવા દેશોદેશના રાજાઓને આમંત્રણ આપીને ખાસ રાજદરબાર ભરાયો છે.
દેશોદેશના રાજા–મહારાજાઓ આવીને ભક્તિપૂર્વક ભગવાનને ભેટ ધરે છે.
મહાવીર કુમારને દેખતાં જ તેમની આશંકાઓનું નિવારણ થઈ જાય છે, તેથી પ્રસન્ન થઈને
તેઓ શ્લોક બોલે છે અને મહાવીર ભગવાનને “સન્મતિનાથ” એવું ખાસ નામ આપે છે. આ
પ્રસંગ સુંદર અને ભાવવાહી હતો; તેમાં પણ ઉપર આકાશમાંથી બે મુનિવરો નીચે ઉતરી રહ્યા
છે એ દેખાવ તો બહુ જ અદ્ભુત હતો.
કુમાર સમક્ષ સૂચન મૂકે છે. ‘પણ અલ્પકાળમાં મારે મહાન આત્મકાર્ય કરવાનું છે’ એમ
વિચારી ભગવાન વૈરાગ્ય પામે છે, ભગવાનને જાતિસ્મરણ થાય છે, અને પરણવાની ના
પાડીને દીક્ષા માટે તૈયાર થાય છે... ત્રિશલામાતાને ભગવાનની આ વાત સાંભળતાં પ્રથમ તો
આઘાત થાય છે પણ પછી મહાવીર ભગવાન વૈરાગ્યપૂર્વક સમજાવે છે તેથી પ્રસન્નતાપૂર્વક
ભગવાનને દીક્ષા લેવાની રજા આપે છે...આ બધા દ્રશ્યોના ભાવ બતાવવામાં આવ્યા હતા.
ભગવાનના વૈરાગ્યનું અનુમોદન કરતાં કહે છે કે “અહો, વૈરાગ્યમૂર્તિ મહાવીર ભગવાન! આ
ભવ તન અને ભોગને અનિત્ય વિચારીને, આત્માના ચિદાનંદ સ્વરૂપમાં પૂર્ણપણે સમાઈ જવા
માટે આપશ્રી જે વૈરાગ્યભાવના ભાવી રહ્યા છો તેને અમારી