हो ही जाता है।”–
potAnA doShanI nindA karato, tene badale have to te paN na rahyun! bhAI re! shAstrano upadesh to vItarAgatA mATe
hoy? ke kaShAy vadhAravA mATe? agnAnadashAmAn jevo kaShAy hato evA ne evA ja kaShAyamAn Ubho hoy to te
shAstrane bhaNyo ja nathI, bhale gomaTTasAranun nAm lye paN kharekhar te gomaTTasArane mAnato ja nathI.
gnAyakasvabhAv taraph vaLavAne badale, jo Avo sAr kADhe to te svachhandI chhe, kramabaddhaparyAyane te samajyo ja nathI.
are bhAI! tun kramabaddhaparyAyanI oth na le, tArA jevA svachhand poShanAr mATe A vAt nathI pahelAn to krodhAdi
kaShAyano bhay raheto ne potAnA doShanI nindA karato, tene badale have to te paN na rahyun? bhAI re! A
kramabaddhaparyAyano upadesh to potAnA gnAyakasvabhAvanI draShTi karato nathI te jIv kramabaddhaparyAyanI vAt samajyo
ja nathI, bhale kramabaddhaparyAyanun nAm lye paN kharekhar te kramabaddhaparyAyane mAnato ja nathI.
uttar:– ‘hun gnAyak chhun’ –em gnAtA taraph vaLIne; potAnI draShTine gnAyakasvabhAv taraph vALe tene ja
upar na hoy, paN gnAyak upar ja hoy; ne gnAyakadraShTinA pariNAmanamAn krodhAdi rahetA nathI. gnAyakasvabhAvanI
draShTinun Avun pariNaman thayA vagar jIvane sAcho santoSh thAy nahi, samAdhAn thAy nahi; ne samakItine AvI
draShTinun pariNakan thatAn te bRutabRutya thal gayA, tene badhA samAdhAn thaI gayA; gnAyakapaNAnA pasraNamanamAn tene
koInun abhimAn paN na rahyun, temaj potAmAn pramAd paN nA rahyo ne utAvaL paN na rahI. gnAtApaNAnA
pariNamananI ja dhArA chAlI rahI chhe temAn AkuLatA paN kevI? ne pramAd paN kevo? –AvI samakIti
adbhutadashA chhe!
kramane pheravavA mAnge chhe, te jIv paranA kramane to pheravI shakato paN tenI draShTimAn viShamatA (mithyAtva) thAy chhe.
gnAyakapaNAno nirmaL pravAh chAlavo joIe tene badale UndhI draShTine lIdhe te vikAranA kartApaNe pariName chhe.
gnAnamAnthI asatyapaNun TALIne satyapaNun karavun hoy teNe shun karavun–tenI A vAt chhe.