
हो ही जाता है।”–
potānā doṣhanī nindā karato, tene badale have to te paṇ na rahyun! bhāī re! shāstrano upadesh to vītarāgatā māṭe
hoy? ke kaṣhāy vadhāravā māṭe? agnānadashāmān jevo kaṣhāy hato evā ne evā ja kaṣhāyamān ūbho hoy to te
shāstrane bhaṇyo ja nathī, bhale gomaṭṭasāranun nām lye paṇ kharekhar te gomaṭṭasārane mānato ja nathī.
gnāyakasvabhāv taraph vaḷavāne badale, jo āvo sār kāḍhe to te svachhandī chhe, kramabaddhaparyāyane te samajyo ja nathī.
are bhāī! tun kramabaddhaparyāyanī oth na le, tārā jevā svachhand poṣhanār māṭe ā vāt nathī pahelān to krodhādi
kaṣhāyano bhay raheto ne potānā doṣhanī nindā karato, tene badale have to te paṇ na rahyun? bhāī re! ā
kramabaddhaparyāyano upadesh to potānā gnāyakasvabhāvanī draṣhṭi karato nathī te jīv kramabaddhaparyāyanī vāt samajyo
ja nathī, bhale kramabaddhaparyāyanun nām lye paṇ kharekhar te kramabaddhaparyāyane mānato ja nathī.
uttar:– ‘hun gnāyak chhun’ –em gnātā taraph vaḷīne; potānī draṣhṭine gnāyakasvabhāv taraph vāḷe tene ja
upar na hoy, paṇ gnāyak upar ja hoy; ne gnāyakadraṣhṭinā pariṇāmanamān krodhādi rahetā nathī. gnāyakasvabhāvanī
draṣhṭinun āvun pariṇaman thayā vagar jīvane sācho santoṣh thāy nahi, samādhān thāy nahi; ne samakītine āvī
draṣhṭinun pariṇakan thatān te br̥utabr̥utya thal gayā, tene badhā samādhān thaī gayā; gnāyakapaṇānā pasraṇamanamān tene
koīnun abhimān paṇ na rahyun, temaj potāmān pramād paṇ nā rahyo ne utāvaḷ paṇ na rahī. gnātāpaṇānā
pariṇamananī ja dhārā chālī rahī chhe temān ākuḷatā paṇ kevī? ne pramād paṇ kevo? –āvī samakīti
adbhutadashā chhe!
kramane pheravavā māṅge chhe, te jīv paranā kramane to pheravī shakato paṇ tenī draṣhṭimān viṣhamatā (mithyātva) thāy chhe.
gnāyakapaṇāno nirmaḷ pravāh chālavo joīe tene badale ūndhī draṣhṭine līdhe te vikāranā kartāpaṇe pariṇame chhe.
gnānamānthī asatyapaṇun ṭāḷīne satyapaṇun karavun hoy teṇe shun karavun–tenī ā vāt chhe.