
prasanna thaīne tene ek varadān āpyun hatun, paṇ te vakhate varadān na māṅgatān teṇe mārī pāse te jamā
rākhyun hatun. āje, mārī sāthe tane paṇ dīkṣhā māṭe taiyār thayelo joīne tene khūb ja āghāt thāy chhe;
tethī tane dīkṣhā leto aṭakāvavā āje te potānun varadān māṅge chhe ke “mārā putra bharatane rājyāsan
upar besāḍo” mārā vachan anusār men te varadānano svīkār karyo chhe, māṭe he putra! tun ā
rājagādīno svīkār karīne mahāsāmrājyanun pālan kar, jethī mārī vachanabhaṅganī apakīrti jagatamān na
thāy. jo tun ā vātano svīkār nahi kar to, ek to vachanabhaṅgathī jagatamān mārī apakīrti thashe ane
bījun tārī mātā paṇ tārā viyogathī atyant shokathī duḥkhī thaīne marī jashe.
pitāne shokasamudramān na pāḍatān temane sukhī kare. vaḷī he bandhu! tārī ummar hajī tap karavāne yogya thaī
nathī, māṭe pitājīnā vachananā pālan khātar tun ā rājya svīkār, jethī āpaṇā kuḷanī nirmaḷ
kīrti jagatamān chandrasamān phelāy. tārā jevo guṇavān putra hovā chhatān mātājī shokathī santapta thaīne
maraṇ pāme–e shun tārā māṭe yogya chhe? ame hovā chhatān ā rājyāsan upar besavun–temān tane saṅkoch
thato hoy te svābhāvik chhe. parantu bhāī, pitājīnī dīkṣhābād ame ā rājavaibhav chhoḍīne deshāntaramān
ke koī van–parvatamān evā sthānamān raheshun ke koī amane na jāṇe, māṭe tun nishchintapaṇe ā rājyāsan
grahaṇ kar.
rājasinhāsan uparathī ūbhā thaīne kahe chhe–)
bharatakumārane rājatilak karo..
kahe chhe–)
tamāro rājā chhe. beṭā bharat! ājathī ā rājyanun sukān tārā hāthamān chhe..prajānun pālan karo..ne tārun
kalyāṇ thāo–evā mārā āshīrvād chhe. tun ā rājyāsanane shobhāvīne raghukuḷanī rītine ujāḷaje..
ne jinashāsananī mahāprabhāvanā karīne shāsanane shobhāvaje. vītarāgī jinamārganī jhaḷahaḷatī jyotane
vadhu ne vadhu javalant karaje. bas, have hun nishchintapaṇe ā rājapāṭ tyāgīne munidīkṣhā aṅgīkār karavā ne
ātmānā paramapadane sādhavā māṭe vanamān jāun chhun.