ઉ.ઃ-
છે.
ઉ.ઃ-
છે.
ઉ.ઃ-
ઉ.ઃ-
ભોગવટાને) છોડતો નથી.
ઉ.ઃ-
જ્ઞાની) એમ બતાવે છે કે તું જ્ઞાયકસ્વભાવ તરફ વળ, ને પ્રકૃતિના સ્વભાવને છોડ; તે
જ્ઞાયકસ્વભાવને પકડવાનું કહે છે ને પ્રકૃતિના સ્વભાવને છોડવાનું કહે છે. રાગ-દ્વેષ, હર્ષ-શોક તે
પ્રકૃતિનો સ્વભાવ છે, તેનાથી આત્માને લાભ થવાનું કહે તો તે દ્રવ્યશ્રુત નથી પણ કુશ્રુત છે.
દ્રવ્યશ્રુત તો જ્ઞાયક તરફ વળીને મિથ્યાત્વનો નાશ થવાનું બતાવે છે; અને આવા દ્રવ્યશ્રુત જ
મિથ્યાત્વાદિ છોડાવવાને સમર્થ નિમિત્ત છે,-કોને? કે ભાવશ્રુતજ્ઞાનસ્વરૂપ શુદ્ધઆત્મજ્ઞાન પ્રગટ કરે
તેને. રાગથી જે ધર્મ મનાવે છે તે કુશ્રુત છે, તે તો મિથ્યાત્વાદિ છોડાવવાને નિમિત્ત પણ નથી.
ઉ.ઃ-
માટે જિજ્ઞાસાથી સાંભળે છે, તે પાત્ર શ્રોતા છે. પણ શ્રવણ કરીને પછી બીજાને સંભળાવવાનું ને
માન-મોટાઈ લેવાનું જેનું લક્ષ છે-તેવો જીવ તો શ્રવણની લાયકાતવાળો પણ નથી.
ઉ.ઃ-
આવું ભાવશ્રુતજ્ઞાન-શુદ્ધઆત્માનું જ્ઞાન-પ્રગટ કરે છે તેને તો દ્રવ્યશ્રુત મિથ્યાત્વાદિ છોડાવવાનું
સમર્થ નિમિત્ત થયું. અને અજ્ઞાની એવું ભાવશ્રુતજ્ઞાન કરતો નથી તેથી તેને તે દ્રવ્યશ્રુતનું જ્ઞાન
મિથ્યાત્વાદિ છોડાવવાનું નિમિત્ત પણ નથી થતું. દ્રવ્યશ્રુત તો મિથ્યાત્વાદિ છોડાવવાને સમર્થ
નિમિત્ત છે,-પણ અજ્ઞાની તેને નિમિત્ત બનાવતો નથી. ઉપાદાન વિના નિમિત્ત કોનું?