आत्मधमર્
____________________________________________________________________________
વર્ષ સત્તરમું: અંક ૨ જો સંપાદક: રામજી માણેકચંદ દોશી માગશર : ૨૪૮૬
____________________________________________________________________________
આત્માર્થી–સંબોધન
આત્માર્થ માટેની સાચી તત્પરતા–
જગતના નાનામોટા અનેકવિધ પ્રસંગોમાં જીવ કયારેક અટવાઈ જાય
છે...ને તેથી તે મુંઝાય છે...અને તેના જ વિચારવમળમાંથી બહાર નીકળી
શકતો નથી...એના પરિણામે તે આત્મપ્રયત્નમાં આગળ વધી શકતો નથી.
તેને જાગૃતિ અર્થેના સંબોધનનો એક પ્રકાર અહીં રજુ કરવામાં આવ્યો છે.
હે જીવ!
જેને તારા આત્માર્થની સાથે સંબંધ નથી એવી
નાનીનાની બાબતમાં તું અટકીશ તો તારા મહાન
આત્મપ્રયોજનને તું કયારે સાધી શકીશ? જગતમાં અનુકૂળ
ને પ્રતિકૂળ પ્રસંગો તો બન્યા જ કરવાના, તીર્થંકરો અને
ચક્રવર્તીઓને પણ એવા પ્રસંગો ક્યાં નથી બન્યા?
મોટામોટા મુનિઓ અને ધર્માત્માઓ ઉપર પણ એવા
પ્રસંગો કયાં નથી આવ્યા? માન ને અપમાન, નિંદા ને
પ્રસંશા, સુખ ને દુઃખ, સંયોગ ને વિયોગ, રોગ ને નિરોગ–
એવા અનેક પરિવર્તનશીલ પ્રસંગો તો જગતમાં બન્યા જ
કરવાના.–પણ તારા જેવો આત્માર્થી જો એવા નાનાનાના
પ્રસંગોમાં જ આત્માને રોકી દેશે તો આત્માર્થના મહાન
કાર્યને તું કયારે સાધી શકશે?
–માટે, એવા પ્રસંગોથી અતિશય ઉપેક્ષિત થા...તેમાં
તારી જરા પણ શક્તિને ન વેડફ. તે પ્રસંગોને તારા
આત્માર્થ સાથે કાંઈ જ સંબંધ નથી એમ નક્કી કરીને
આત્માર્થની સિદ્ધિ જે રીતે થાય તે રીતે જ તું પ્રવર્ત! ને
આત્માર્થની સિદ્ધિમાં બાધક થાય એવા પરિણામોને
અત્યંતપણે છોડ...ઉગ્ર પ્રયત્નવડે છોડ!
વિધવિધ પરિણામવાળા જીવો પણ જગતમાં વર્ત્યા
જ કરશે...માટે તેનો પણ ખેદ–વિચાર