
pAse lakShmI chhe chhatAn dAnamAn deto nathI. sharIr manuShyanun maLyun chhatAn Indriyone vash karIne brahmacharya Adi sanyam
pALato nathI, bhaNyo–gaNyo paN kaShAyanI agni mand pADe nahi, tyAgI vratI thAy ne kaleshIpaNun chhoDe nahi to
tenun badhun vyartha chhe. ghaNAn shAstro bhaNyo hoy paN AtmA taraph draShTi na rAkhe, shAnti pragaT na kare to tenun
bhaNelun badhun vyartha chhe.
have mAre lAyak ahIn kAm bAkI nathIne to dharma sAmbhaLavA jAun em dharmano nambar chhello rAkhavA mAge chhe.
sansAramAn rakhaDavAnI ruchine pratham nambar ane dharma chhellA nambaramAn to tAro nambar durgatimAn ja chhe. mATe
AchAryadev karuNA lAvIne kahe chhe ke gRuhasthadashAmAn pApathI bachavA mATe din–din (hammeshA) dAn kar, khAs
puruShArtha lAvIne dharmamAn lAg. sthir na rahI shake tyAn sudhI devapUjA, gurujanonI sevA, vinay, svAdhyAy,
sanyam ane IchchhA–nirodharUp tap tathA dAnanI pravRutti gRuhasthadharmamAn mukhya hoy ja chhe. jo te nathI to tenun
gRuhasthajIvan vyartha chhe.
र्यद्यंतः किल कोऽप्पहो कलयति व्याहत्य मोहं हठात् ।
आत्मात्मानुभवैकगम्बमहिमा व्यक्ततोऽयमास्ते ध्रुवं
नित्यं कर्मफलं कपंकविफलो देवः स्वयं शाश्वतः ।। १२।।
karIne tathA te karmanA udayanA nimittathI thael mithyAtva (agnAn) ne
nitya karmakalank–kAdavathI rahit–evo pote stuti karavAyogya dev
rahyo chhe. A prANI–paryAyabuddhi bahirAtmA tene barAr DhUnDhe chhe te moTun