જહરસી જોગ–જાતિ કહરસી કરામાતિ, હહરસી હૌસ પુદ્ગલ–છવિ છારસી;
જાલસૌ જગ–વિલાસ ભાલસૌ ભુવનવાસ, કાલ સૌ કુટુંબકાજ લોકલાજ લારસી;
સીઠસૌ સુજસુ જાનૈ વીઠસૌ વખત માનૈ, ઐસી જાકી રીતિ તાહિ બંદત બનારસી.
વગેરે જોગને ઝેર સમાન, સિદ્ધિ વગેરે ઐશ્વર્યને અશાતા સમાન, લૌકિક ઉન્નતિ
અથવા જગતમાં પૂજ્યતા થવા આદિની હોંશને અનર્થ સમાન, ઘરવાસને
બાણની અણી સમાન, કુટુંબના કાર્યને કાળ (મૃત્યુ) સમાન, લોકલાજને અથવા
લોકમાં લાજ વધારવાની ઈચ્છાને મુખની લાળ સમાન, સુયશ અથવા કીર્તિની
ઈચ્છાને નાકના મેલ સમાન અને પુણ્ય ભાગ્યોદયને જે વિષ્ઠા સમાન જાણે છે
(અને પરમાર્થે પોતાના શુદ્ધાત્મતત્ત્વને ઉત્તમ, મંગળ અને શરણરૂપ નિત્ય માને
છે.) તેને કવિવર શ્રી બનારસીદાસજી નમસ્કાર કરે છે.