–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
વર્ષ: ૧૯ અંક: ૪) તંત્રી : જગજીવન બાઉચંદ દોશી (માહ : ૨૪૮૮
–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
ચૈતન્યસમુદ્રમાં ડૂબકી મારો
અહો, આનંદનો દરિયો પોતાના અંતરમાં ઊછળે
છે તેને તો જીવ જોતો નથી ને તરણા જેવા તૂચ્છ વિકારને
જ દેખે છે...સંતો કહે છે કે અરે જીવો! આમ અંતરમાં
નજર કરીને આનંદના દરિયાને દેખો... ચૈતન્યના
સમુદ્રમાં ડૂબકી મારો.
આનંદનો સાગર અંતરમાં છે તેને ભૂલીને અજ્ઞાની
તો બહારમાં ક્ષણિક પુણ્યના ઠાઠ દેખે તેમાં જ સુખ
માનીને મૂર્છાઈ જાય છે, ને જરાક પ્રતિકૂળતા દેખે ત્યાં
દુઃખમાં મૂર્છાઈ જાય છે; પણ પરમ મહિમાવંત પોતાના
આનંદસ્વભાવને દેખતો નથી. જ્ઞાની તો જાણે છે કે હું
પોતે જ આનંદસ્વભાવથી ભરેલો છું. ક્યાંય બહારમાં
મારો આનંદ નથી, કે મારા આનંદને માટે કોઈ બાહ્ય
પદાર્થની મારે જરૂર નથી; આવું ભાન હોવાથી જ્ઞાની
બહારમાં પુણ્ય–પાપના ઠાઠમાં મૂર્છાતા નથી કે મૂંઝાતા
નથી; પણ અંતરમાં ડૂબકી મારીને આનંદને અનુભવે છે.
(૨૨૦)