anubhUtinA mahimAnI shI vAt! ek kShaNanI anubhUti samasta karmone bhasma karI nAnkhe
chhe. AvI anubhUtivALo jIv ja jagatamAn sukhI chhe. anubhUti vagaranA badhAy jIvo
dukhI–dukhI ja chhe, pachhI bhale moTo rAjA ho ke dev ho. sukh to AtmAmAn chhe, tenI
anubhUti jene chhe te ja sukhI chhe. bhAI, tun anAdithI dukh vedI rahyo chhe; e dukh kAI
tArA svabhAvamAn bharelun nathI, tArA svabhAvamAn to sukh ja bharelun chhe–e svabhAvamAn
anubhUtivaDe pravesh kar to tArI chaitanyakhANamAnthI Anand ane sukh ja tane anubhavamAn
Avashe. mATe svAnubhUtivaDe Avo AtmasvabhAv ja upAdey chhe, emAn ja shAnti chhe;
bIje kyAy shAnti–sukh ke Anand nathI ne bIjun kAI upAdey nathI.–Am he shiShya! tun
chhe.
tane vahAlun? amane to lAge chhe ke tane
paisA karatAn tArun jIvan vahAlun nathI.
paisA khAtar tArA jIvanane tun gumAvat
jIvanane gumAvI rahyo chhe te uparathI
vadhu vahAlun nathI, jIvan karatAny paisA
tane vadhu vahAlA chhe.–re moh!