: વૈશાખ : આત્મધર્મ : ૩ :
૧૯. એવો નિયમ છે કે સમ્યક્ત્વની ઉત્પત્તિના કાળે તો નિર્વિકલ્પ–અનુભૂતિ હોય જ.
*
૨૦. સમ્યગ્દર્શન તે ઉપયોગ નથી, સમ્યગ્દર્શન તે તો આત્મપ્રતીતિ છે.
*
૨૧. બહારમાં ઉપયોગ વખતે પણ ધર્મીને શુદ્ધાત્મશ્રદ્ધાન એવું ને એવું વર્તતું હોય છે.
*
૨૨. સમકિતી–મહાત્માની સ્થિતિ એવી અલૌકિક છે કે રાગ વખતેય રાગથી પાર એવી
દશા તેમને વર્તી રહી છે.
*
૨૩ શુભભાવ વખતે સમ્યક્ત્વ હોય છે પણ શુભભાવવડે સમ્યક્ત્વ થતું નથી.
*
૨૪ શુભ વખતે જેને શુભથી રહિત એવા શુદ્ધાત્માની પ્રતીત વર્તે છે તે જ સમ્યગ્દ્રષ્ટિ છે.
*
૨પ ધર્માત્માની અંતરની ગુણદશાને જે ઓળખે છે તેને પોતામાં સ્વભાવ ને પરભાવના
ભેદવિચારની સ્ફૂરણા જાગે છે.
*
૨૬ પોતાના દેવ–ગુરુ–ધર્મની ભક્તિ–પ્રભાવનાના પ્રસંગમાં ધર્મી ઉલ્લસી જાય, તેમાં
લોભ કરે નહિ, પાછી પાની કરે નહિ.
*
૨૭ ધર્મીના ઉપયોગનું અનુસંધાન નિજસ્વરૂપ ઉપર છે, નિજસ્વરૂપના નિશાનને તે
ચૂકતા નથી.
*
૨૮ સ્વરૂપના ચિંતનમાં આનંદતરંગ ઉલ્લસે છે, રોમાંચ થાય છે ને પછી તુરત જ
વિકલ્પ તૂટીને સ્વાનુભવ થાય છે.
*
૨૯ નિર્વિકલ્પતાના સ્વાનુભવના પરમ આનંદનો ભોગવટો હોય છે પણ તેનો વિકલ્પ
નથી.
*
૩૦ સ્વરૂપના તીવ્ર રસથી વારંવાર તેના ચિંતનમાં ઉપયોગ જોડવો તે સ્વાનુભવનો
પ્રયત્ન છે.