र्यधंतः किल कोऽप्यहो कलयति व्याहत्यमोहं हठात्।
आत्मात्मानुभवैकगम्यमहिमा व्यक्तोऽयमास्ते धु्रवं
नित्यं कर्मकलंकपंकविफलो देवः स्वयं शाश्वतः।।१२।।
vaDe ashuddhatArUpI kIchaDathI sarvathA bhinna thAy chhe. juo to kharA, A AtmAnA
anubhavano mahimA! ke jeno anubhav thatAn ja chAragatimAn bhramaN aTakI jAy chhe ne
dhurav–sthir evI svabhAvadashAne pAme chhe; svAnubhavanun utkRuShTa phaL siddhadashA chhe.
AtmAno anubhav karatAn je tenA svabhAvamAn chhe te paryAyamAn paN vyakta thAy chhe.
anubhavamAn Avato bhagavAn shuddhaAtmA pote dev chhe, pote divyamahimAvALo dev chhe,
tethI traNalokathI pUjya chhe. traNalokamAn jeTalA moTA puruSho chhe–gnAnIo dharmAtmA chhe
teo sarve A chaitanya svabhAvane pUjanIy–AdaraNIy samaje chhe, mATe te dev chhe, eno
divya mahimA chhe; te pote shAshvat chhe. AvA mahimAvALo AtmA svAnubhavamAn pragaT
thAy chhe.
nahi.