: અષાડ : આત્મધર્મ : ૨૩ :
વીતરાગતા ને કેવળજ્ઞાન થઈ જાય. પણ એમ બધાને બનતું નથી. સમ્યગ્દર્શન પછી
પણ જ્યાં સુધી પોતાના સ્વરૂપમાં પૂર્ણ લીનતા ન થાય ત્યાં સુધી પોતાના ચારિત્રની
નબળાઈને લીધે ધર્મીને શુભ–અશુભભાવોરૂપ પરિણમન થાય છે. ધર્મી એને પોતાનો
સ્વભાવ પણ જાણતો નથી, તેમ જ કર્મે તે કરાવ્યા છે એમ પણ માનતો નથી, પોતાના
ગુણનું પરિણમન એટલું ઓછું છે એટલે તે પોતાની જ પરિણતિનો અપરાધ છે.–એમ તે
સમજે છે. આ રીતે સમ્યક્પ્રતીતિરૂપ સમ્યગ્દર્શન તેને વર્તે છે.
આ રીતે સમ્યગ્દ્રષ્ટિની સવિકલ્પદશા બતાવી અને તે સવિકલ્પદશામાં સમ્યક્ત્વ
હોય છે–એ સમજાવ્યું. હવે તે સમ્યગ્દ્રષ્ટિ સવિકલ્પતામાંથી ફરીને નિર્વિકલ્પ કઈ રીતે
સમ્યગ્દ્રષ્ટિ ધર્માત્મા નિર્વિકલ્પ આત્મધ્યાન કઈ
રીતે કરે છે તથા તેને સ્વરૂપનું ચિંતન ક્્યા પ્રકારે હોય
છે, સ્વરૂપચિંતન કરતાં શું થાય છે, અને જિજ્ઞાસુને
પણ સ્વરૂપના ધ્યાન માટે કેવો ઉદ્યમ ને કેવી
પૂર્વવિચારણા હોય–તે સંબંધી મુમુક્ષુને ઉપયોગી સુંદર
લેખ આવતા અંકમાં વાંચશોજી.
જડથી અને જડના કાર્યોથી જુદો, હું
જ્ઞાનાનંદસ્વરૂપ છું–એમ પોતાના સ્વભાવનો નિર્ણય
જીવે પૂર્વે એક સેકંડ પણ નથી કર્યો તેથી તે અપૂર્વ છે.
એ સિવાય બીજું બધું પૂર્વે કરી ચૂક્્યો છે, પણ તેનાથી
સાંભળીને તેનો અપૂર્વ નિર્ણય કર. તારી
અંર્તશક્તિમાં સર્વજ્ઞપણું પડેલું છે, તેને ભૂલીને
પોતાને વિકાર જેટલો તુચ્છ માને છે અને હું જડનાં
કાર્ય કરું–એવું મિથ્યા અભિમાન કરે છે તે પાપ છે ને
દુઃખનું કારણ છે. અંતર્મુખ થઈને પોતાના પરિપૂર્ણ
ચિદાનંદ સ્વભાવનો અપૂર્વ નિર્ણય કરવો તે ધર્મ છે ને
સુખનું કારણ છે.