પાપ–પુણ્ય સબ નાશકે, જ્ઞાનભાનપરકાશ.
(૨) વિનય મહા ધારે જો પાણી, શિવવનિતાકી સખી વખાણી.
(૩) શીલ સદા દ્રિઢ જો નર પાલે. સૌ ઔરનકી આપદ ટાલેં;
(૪) જ્ઞાનાભ્યાસ કરે મનમાંહી, તાકે મોહ મહાતમ નાંહી.
(પ) જો સવેગ ભાવ વિસ્તારે, સ્વર્ગ મુક્તિપદ આપ નીહારે;
(૬) દાન દેય મન હરખ વિશેષે, ઈહ ભવ જશ પરભવ સુખ દેખે.
(૭) જો તપ તપે ખપે અભિલાષા, ચૂરે કમરશિખર ગુરુ ભાષા;
(૮) સાધુસમાધિ સદા મન લાવે, તિહું જગ ભોગ ભોગી શિવ જાવે.
(૯) નિશદિન વૈયાવૃત્ય કરૈયા, સો નિશ્ચૈ ભવનીર તિરૈયા;
(૧૦) જો અરહંતભક્તિ મન આને, સો જન વિષયકષાય ન જાને
(૧૧) જો આચારજભક્તિ કરે હૈ, સો નિર્મલ આચાર ધરે હૈ;
(૧૨) બહુશ્રુતવન્તભક્તિ જો કરે, સો નર સંપૂરન શ્રુત ધરે.
(૧૩) પ્રવચનભક્તિ કરે જો જ્ઞાતા, લહે જ્ઞાન પરમાનન્દ દાતા;
(૧૪) ષટ આવશ્યક કાલ જો સાધે, સો હી રત્નત્રય આરાધે.
(૧પ) ધર્મપ્રભાવ કરે જો જ્ઞાની, તિન શિવમારગ રીતિ પિછાની;
(૧૬) વત્સલ અંગ સદા જો ધ્યાવે, સો તીર્થંકર પદવી પાવે.