
ho nishchal man jo tU dhAre to kuchh Ik tohi lAje;
jis dukhase thAvar tan pAyA varaN sakon so nAhIn,
aThadasavAr marA aur janmA ek shvAsake mAhIn. (1)
kAl anantAnant raho yon pun vikalatray hUvo,
bahuri asainI nipaT agnAnI kShaNakShaN janmo mUvo;
puNya uday sainI pashu hUvo bahut gnAn nahin bhAlo,
aise janma gaye karmomvash terA jor na chAlo. (2)
jabar milo tab tohi satAyo, nibal milo ten khAyo,
mAt tiyAsam bhogI pApI tAten narka sidhAyo;
koTik bichchhU kATen jaise aisI bhUmi jahAn hai,
rudhirarAdhijalachhAr vahe jahAn durgandhi nipaT tahAn hai (3)
ghAv kare asipatra angame shIt–uShNa tan gAlen,
koI kATen kar gahi keI pAvakamen parajAle;
yathAyogya sAgarasthiti bhugaten dukhakA ant na Ave,
karmavipAk aisA hI hove mAnuShagati tab pAve. (4)
mAt udaramen rahe gend ho nikasat hI bil lAve,
DAvA DAnk kalAn visphoTak DAnkanase bach jAve;
to yauvanamen bhAminake sang nishadin bhog rachAve,
andhA ho dhandhA din khove bUDhA nADi halAve. (pa)
yam pakaDe tab jor na chAle senahI sen batAve,
manda kaShAy hoy to bhAI bhavanatrik pad pAve;
parakI sampatti lakhi ati jhUre ke rati kAl gamAve,
Ayuanta mAlA murajhAve tab lakh lakh pachhatAve. (6)
tahAnse chalake thAvar hove rulatA kAl anantA,
yA vidhi panch parAvartan ke dukhakA nAhIn antA;
kAlalabdhi jin gurukRupAse Ap Apako jAnen;
tabahIn