ho nishchal man jo tū dhāre to kuchh īk tohi lāje;
jis duḥkhase thāvar tan pāyā varaṇ sakon so nāhīn,
aṭhadasavār marā aur janmā ek shvāsake māhīn. (1)
kāl anantānant raho yon pun vikalatray hūvo,
bahuri asainī nipaṭ agnānī kṣhaṇakṣhaṇ janmo mūvo;
puṇya uday sainī pashu hūvo bahut gnān nahin bhālo,
aise janma gaye karmomvash terā jor na chālo. (2)
jabar milo tab tohi satāyo, nibal milo ten khāyo,
māt tiyāsam bhogī pāpī tāten narka sidhāyo;
koṭik bichchhū kāṭen jaise aisī bhūmi jahān hai,
rudhirarādhijalachhār vahe jahān durgandhi nipaṭ tahān hai (3)
ghāv kare asipatra aṅgame shīt–uṣhṇa tan gālen,
koī kāṭen kar gahi keī pāvakamen parajāle;
yathāyogya sāgarasthiti bhugaten duḥkhakā ant na āve,
karmavipāk aisā hī hove mānuṣhagati tab pāve. (4)
māt udaramen rahe gend ho nikasat hī bil lāve,
ḍāvā ḍāṅk kalān visphoṭak ḍāṅkanase bach jāve;
to yauvanamen bhāminake saṅg nishadin bhog rachāve,
andhā ho dhandhā din khove būḍhā nāḍi halāve. (pa)
yam pakaḍe tab jor na chāle senahī sen batāve,
manda kaṣhāy hoy to bhāī bhavanatrik pad pāve;
parakī sampatti lakhi ati jhūre ke rati kāl gamāve,
āyuanta mālā murajhāve tab lakh lakh pachhatāve. (6)
tahānse chalake thāvar hove rulatā kāl anantā,
yā vidhi pañch parāvartan ke duḥkhakā nāhīn antā;
kālalabdhi jin gurukr̥upāse āp āpako jānen;
tabahīn