: મહા : ૨૪૯૬ : ૩૭ :
ચાલો ઓળખીએ ભગવાનને
એકવાર થયો હાથી ગાંડો
મુનિ પાસે એ આવ્યો,
ઉપદેશ ઝીલી સંત મુનિનો
સમકિત ભાવ જગાડ્યો.
કાશી–બનારસ નગરી જેની
કર્યા નાગને દેવા,
કમઠે જેને કષ્ટ દીધાં પણ
ક્ષમા ન છોડી એવા.
પરણ્યા નહીં પણ દીક્ષા લીધી,
મોક્ષની શિક્ષા દીધી;
સુવર્ણભદ્ર છે ટૂંક સમ્મેદ પર
ત્યાંથી મુક્તિ લીધી.
લોઢાને એ સોનું બનાવે
આત્માને ભગવાન;
વામાદેવીને છે વહાલા
કરજો એનું જ્ઞાન.
શંખ બજાવી ધરતી ધ્રુજાવી
પછી થયા વૈરાગી,
પશુતણો પોકાર સૂણીને
રથને પાછો વાળી.
સહેસાવનમાં ધ્યાન લગાવી
કેવળ જ્યોતિ જગાવી,
રાજુલને પણ માર્ગ બતાવી
સંયમ–પંથે વાળી.
ગીરનાર ગીરી ટોચ ઉપરથી
પ્રભુજી મોક્ષ પધાર્યા,
જેણે ઓળખ્યા પ્રભુને તેને
મોક્ષના માર્ગ બતાવ્યા.
યદુવંશના ભૂષણ એ તો
‘શિવા’ નાં સન્તાન,
શંખલક્ષણથી ઓળખો એને
વીરતણાં સન્તાન!
રવિ કવિ ને અનુભવી
કહેવત છે કે–
જ્યાં ન પહોંચે રવિ ત્યાં પહોંચે કવિ;
પરંતુ એ કહેવત અડધી છે, પૂરી કહેવત નીચે પ્રમાણે છે–
જ્યાં ન પહોંચે રવિ ત્યાં પહોંચે કવિ,
–અને–
જ્યાં ન પહોંચે કવિ ત્યાં પહોંચે અનુભવી.