
hatī. chārekor ānand–bhakti–nr̥itya ane jayajayakāranā maṅgal kolāhal vachche
janmābhiṣhek pūro thayo ne īndrāṇīe divya vastrābharaṇathī e bālatīrthaṅkarane shaṇagāryā;
jinendra prabhunī savārī meruthī pāchhī kāshī nagarīmān āvī pahoñchī. mātājīnī godamān
temanā putrane sompīne īndra–īndrāṇīe ānandamay nr̥itya karyun, sāthe hajāro bhakto
ānandathī nāchī ūṭhayā.
samakṣha doḍh doḍh kalāk sudhī pravachan āpī shake chhe, dhārmik prashnonā paṇ sārā javāb
āpe chhe. gurudev samakṣha lagabhag aḍadhī kalāk tene vātachīt thaī. paṇḍito paṇ prasanna
thayā. visheṣhatā e chhe ke ā badhun tene koīnā shīkhavyā vagar āvaḍe chhe. tene ek prashna
evo pūchhayo ke bhagavānanī pūjā karavī te shun chhe? to kahe ke te shubh chhe. pachhī pūchhayun–
puṇya ane dharmamān shun pher? to kahe ke–shubh te puṇya chhe, ashubh te pāp chhe; paṇ mokṣhamen
jāneke liye usakā koī upayog nahīn.–āvā nānakaḍā sanskārī bāḷako paṇ je premathī
jainadharmane upāsī rahyā chhe te ek gauravanī vāt chhe.
hālaraḍun gātā hatā. rātre pārasakumārane rājatilak karīne rājadarabār bharāyo hato.
samasta janatā paṇ harṣhavibhor banī gaī hatī. nagaranā mukhya āgevānoe sabhāmān
āvīne gurudevano satkār karyo hato ane evī bhāvanā vyakta karī hatī ke mandir aur
mūrti jo ki digambaroṅkā hai vah unako mil jānā chāhie. tabhī shānti ho sakatī hai ki–
jisakī jo chīj hai vah usako mil jāy.’ adbhut utsāh dekhīne ek bhāīe to kahyun
ke aisī bhakti dekhakar pārasaprabhuo phir apane asalī digambararūpako dhāraṇ karanā
paḍegā. jo uparano banāvaṭī lep ukhaḍī jāy to prabhunī pratimā svayam sākṣhī āpīne
sābit karī āpashe ke mai digambarī hūn; aur retī ane gobarakī nahīn apitu pāṣhāṇakī
banī hūī hūn. (antarīkṣha pārshvanāthanun je mandir chhe temān badhī ja vedīomān