: શ્રાવણ : ૨૪૯૬ આત્મધર્મ : ૩૭ :
વીસમી સદીકા શ્રેષ્ઠ સાહિત્ય.......... ‘પહલે કૌન પઢેં?’
ખંડવાના એક મુમુક્ષુભાઈ–જેઓ શિક્ષક છે અને જેમનું નામ શ્રીમંધર જૈન છે,
તેઓ પ્રસન્નતાપૂર્વક લખે છે કે “આજ ગુજરાતી–બાલપોથી ભાગ ૨ કી પ્રતિ મિલી,,
પઢકર હૃદયમેં બહુત હી હર્ષ હુઆ કિ આજ વીસવીં સદીમેં જબ કિ સંસાર ભૌતિકવાદી
હોને જા રહા હૈ વહાં હમારે ઐસે ભી લેખક હૈં જિન્હોંને અપના સારા જીવન અધ્યાત્મકે
સંસ્કારકેં સીંચનમેં લગા દિયા। ગુરુદેવકે ચરનોંમેં જિન્હોંને અપને જીવનકો સફલ કરને
કે સાથ હી સાથ ઐસે સુંદર એવં હૃદયકો સ્પર્શ કરાનેવાલે સાહિત્યકા સૃજન કિયા
જિસસે હમકો ભી આત્માકી લગની લગી હૈ. વાસ્તવમેં બાલપોથીમેં જો ભી સંવાદ હૈં વે
માત્ર બાલકોંકે નહીં લેકિન ઉનકે માતાપિતાઓંકે ભી સંસ્કારોકો બનાયેગી। પ્રશ્ન–ઉત્તરકે
માધ્યમસે જિન ભાવોંકો રખા હૈ વે સીધે હૃદયકો સ્પર્શ કરતે હૈં કિ અહો, હમારી
આત્મામેં ભી ઐસા પંચ પરમેષ્ઠી પદ પડા હૈ। સંસારમેં યહીં મંગલ, ઉત્તમ ઔર શરણ
હૈ। સદિયોંસે નમસ્કારમંત્ર બોલતે હૈં લેકિન આજ તક ભી ભાવ પકડમેં નહીં આયા.
હમ તો ઐસા સાહિત્ય પાકર ધન્ય હો ગયે. હમારે ઘરમેં તો જૈસે હી સોનગઢકા સાહિત્ય
આતા હૈ–ધૂમ મચ જાતી હૈ કિ પહલે કૌન પઢે? આપને જો લેખનકે માધ્યમસે
જનજીવનમેં અધ્યાત્મકે સંસ્કારોંકો પુષ્ટ કિયા હૈ, મૈં સમજતા હૂં ઈતના બડા પુણ્ય આજ
કરોડોં રૂપયા દાન ભી દેને મેં નહીં હૈ।”
* * *
આ ધ્રુવદ્રવ્ય ને આ પર્યાય, એમ ઓઘેઓઘે શાસ્ત્રથી તો ઘણા જાણે છે, શાસ્ત્ર
ભણીને અજ્ઞાની પણ એટલી ધારણા તો કરી લ્યે છે; પણ પર્યાયને અંતરમાં વાળીને
ધ્રુવમાં પ્રસારીને પ્રતીત ને અનુભવ કરે ત્યારે સાચું કહેવાય. ત્યારે સમ્યગ્દર્શન ને
સમ્યગ્જ્ઞાન થાય. –આવો ગંભીર સૂક્ષ્મ અંતરનો વીતરાગ માર્ગ છે.
* * *
જેટલા અનંતાનંત અવિભાગપ્રતિચ્છેદ એક કેવળજ્ઞાનપર્યાયના છે, તેટલા જ
અનંતાનંત અવિભાગપ્રતિચ્છેદ જ્ઞાનગુણના છે. જે ગુણની પૂર્ણ પર્યાયના જેટલા
અવિભાગપ્રતિચ્છેદ છે તેટલા જ અવિભાગપ્રતિચ્છેદ તે ગુણની શક્તિના છે.