: આસો : ૨૪૯૬ આત્મધર્મ : ૨૧ :
૧૮. જેને પ્રવજ્યાહીન ગૃહીજનો પ્રત્યે તથા શિષ્યો પ્રત્યે અતિશય સ્નેહ–રાગ વર્તે છે,
તથા જે સાધુના આચાર તથા વિનયથી રહિત છે, તે શ્રમણ નથી પણ
તિર્યંચયોનિ અર્થાત્ પશુ જેવો છે.
૧૯. એ રીતે, જે મુનિવર વિપરિત પ્રવૃત્તિ સહિત વર્તે છે તે, સંયમીસાધુઓની વચ્ચે
રહેતો હોવા છતાં અને ઘણાં શાસ્ત્રોનો જાણકાર હોવા છતાં, ભાવશુદ્ધિથી રહિત
હોવાથી શ્રમણ નથી.
૨૦. જે મહિલાવર્ગમાં વિશ્વાસ ઉપજાવીને તેને દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્ર આપે છે તે સાધુ
પાર્શ્વસ્થ (ભ્રષ્ટ) થી પણ હલકો છે, તે ભાવશુદ્ધિ રહિત છે, તે શ્રમણ નથી.
૨૧. દુરાચારી સ્ત્રીના ઘરે જે ભોજન લ્યે છે, નિત્ય તેની સ્તુતિ–પ્રશંસા કરીને પિંડનું
પોષણ કરે છે, તે બાલસ્વભાવને (અજ્ઞાનને) પામે છે; તે ભાવશુદ્ધિ વગરનો
છે, તે શ્રમણ નથી.
૨૨. આ રીતે આ લિંગપ્રાભૃત સર્વબુદ્ધ એવા જિનવરોએ ઉપદેશ્યું છે, તેમાં કહેલા
મુનિધર્મનું જે કષ્ટસહિત–યત્ન પૂર્વક પાલન કરે છે તે ઉત્તમ સ્થાનને અવગાહે છે.
(સાતમું લિંગપ્રાભૃત સમાપ્ત)
આ રા ધ ના
અનાદિ મિથ્યાદ્રષ્ટિ એવા ભદ્રણાદિ
રાજપુત્રો તે જ ભવમાં ત્રસપણું પામ્યા અને
જિનેન્દ્રદેવના પાદકમળની નીકટમાં ધર્મશ્રવણ
કરીને સમ્યગ્દર્શન તથા સંયમને પામ્યા અને ઘણા
જ થોડા કાળમાં રત્નત્રયની પૂર્ણતા કરીને સિદ્ધ
થયા.......માટે આરાધના જ સાર છે.
ભગવતી આરાધના ગા. ૧૭