
ānand phelāī gayo.....svargamān paṇ enī meḷe vājān vāgavā māṇḍayā. īndre jāṇyun ke
bharatakṣhetranā trevīsamā tīrthaṅkarano avatār thayo chhe, eṭale tarat īndrāsan parathī
nīche ūtarīne bhaktipūrvak e bālatīrthaṅkarane namaskār karyā; ne airāvat hāthī upar
besīne janmotsav ujavavā āvī pahoñchyā; sāthe keṭalāy devonān vimān āvyā.
koī dev vājān vagāḍe chhe, to koī phūl varasāve chhe; pachhī nānakaḍā bhagavānane upar
besāḍayā.....hāthī ākāshamān ūḍayo–ne bhagavānanī savārī merūparvat upar pahoñchī.
ā sūrya–chandra dekhāy chhe tenāthī paṇ ghaṇe ūñche merūparvat upar prabhuno janmābhiṣhek
karyo. e vakhate prabhuno divya mahimā dekhīne ghaṇāy devone samyagdarshan thayun. prabhujī
to sadāy dehathī bhinna ātmāne dekhanārā hatā, ne temanān darshanathī bījā ghaṇāy
jīvoe paṇ dehathī bhinna ātmāne oḷakhī līdho. ahā prabhu! āp to
janmarahit thaī gayā, ne āpanī bhaktithī amāro janma paṇ saphaḷ thayo; em
stuti karatā karatā īndra–īndrāṇī paṇ ānandathī nāchī ūṭhyā; ane prabhunun nām
‘pārshvakumār’ rākhyun.
em thayun ke–ahā, ā bhagavānanun gnān to mārā karatāny vishāḷ chhe! –eṭale namrībhūt
thaīne te ākāsh puṣhpadvārā prabhunī pūjā karatun hatun. vaḷī jem hun nirālambī chhun tem ā
bhagavānanun gnān paṇ nirālambī chhe–em nirālambīpaṇānā ānandathī ullasit thaīne
puṣhpavr̥uṣhṭi vaḍe te ākāsh prabhunā janmotsavane ujavatun hatun.
madhyabhāgamān pradakṣhiṇā karī rahelā sūrya–chandra–tārāgaṇo jāṇe ke prabhunān charaṇone sevavā
āvyā hatā ne shāshvat–dīpako vaḍe prabhunī ārati karatā hatā.
ame amārān ja pāpone dhoī nāṅkhyā chhe. īndrāṇī kahe chhe : prabho! āpane teḍatān
jāṇe hun mokṣhane ja mārī godamān letī houn em māro ātmā ullasī jāy