आनंदथी नाची उठ्या हता. शांतियज्ञ बाद उत्सवनी पूर्णताना हर्षोपलक्षमां जिनेन्द्र–
भगवाननी भव्य रथयात्रा नीकळी हती. सोनगढना रथमां चांदीनी गंधकूटीमां ऊंचे–
ऊंचे बिराजमान सीमंधरभगवानने नीहाळीने अमरेलीनी जनता आश्चर्य पामती
हती...जिनेन्द्रदेवना शासननो अद्भुत महिमा देखीने आनंद थतो हतो...ने भक्तजनो
आनंदथी नाची ऊठता हता.
संभळाव्यो हतो. अहो, अचिंत्य महिमावंत आवी आत्मवस्तु...के जेनी अनुभूति वडे
भगवान थवाय...एनुं श्रवण आ काळे महाभाग्यवंत मुमुक्षुओने निरंतर श्रीगुरुमुखे
सांभळवा मळी रह्युं छे...हे मुमुक्षुओ! जिनमार्गमां कहेला आवा अद्भुत आत्मतत्त्वने
ओळखवानो आ अवसर छे...एवा आत्मतत्त्वने प्रसिद्ध करता करता गुरुदेवे गामेगाम
विचरी रह्या छे...तमे बहुमानथी श्रवण करीने आत्मतत्त्वने लक्षगत करो.
‘आत्मधर्म’ नुं जे जन्मधाम छे ते!)
स्वतत्त्व कदी पण सूनुंसूनुं नथी लागतुं. ए तो सदाय आनंदथी