: pra. vaishākh : 2498 “ātmadharma” : 17 :
(pa) kāl anādi bhayo jag bhramate, sadā ku–maran hi kīno,
ek bārahū ‘samyak’ yut main, nij–ātam nahin chīno.
jo nij–parako gnān hoy to, maran samay duḥkh kāī,
deh vināshī, main nij–bhāsī, jyoti–sarūp sadāī.
anādikāḷathī sansāramān bhamatān men sadāy kumaraṇ ja karyān, ekavār paṇ samyaktva pragaṭ
karīne mārā ātmāne men na jāṇyo, jo sva–paranun bhedagnān hoy to maraṇasamaye duḥkh kevun? –
kemake, deh to vināshī chhe ne hun chaitanya–prakāshak jyoti–svarūp avināshī chhun.
(6) viṣhay–kaṣhānake vash hūvaikain, deh āpano jānyo,
kar mithyā saradhān hiye bich, ātam nāhin pichhānyo.
yon kalesh hiy dhār maran kari, chāron gati bharamāyo,
samyagdarshan–gnān–charan ye, hirademen nahin lāyo.
arere, viṣhay–kaṣhāyone vash thaīne men dehane potāno mānyo; mithyā shraddhā karīne antaranā
ātmāne men na oḷakhyo. e pramāṇe antaramān kaleshasahit marīne hun chāregatimān bhaṭakyo, paṇ
samyagdarshan–gnān–chāritrane men hr̥udayamān dhāraṇ na karyān.
(7) ab yah araj karūn prabhu suniye, maran samay yah māṅgaun,
rogajanit pīḍā mat hovo, aru kaṣhāy mat jāgau.
ye mujh maran samay dukhadātā, īn har, sātā kījai,
jo samādhiyut maran hoy mujh, aru mithyā gad chhījai.
he prabho! mārī araj sāmbhaḷo! maraṇ samaye rogajanit pīḍā taraph lakṣha na jāy ane
duḥkhadāyak kaṣhāyo na jāge; duḥkhadāyak kaṣhāyo dūr thāy ne chitta shānt thāy, jethī mane
samādhisahit maraṇ thāy ne mithyātvādino chhed thāy.––āvī ārādhanā he nāth! mane prāpta ho.
(8) yah tan sāt kudhāt–mayī hai, dekhat hī ghin āvai;
charma–lapeṭī upar sohe, bhītar viṣhṭā pāvai.
ati durgandha apāvan sā yah mūrakh prīti baḍhāvai,
deh vināsī, jiy avināsī, nitya–sarūp kahāvai.
ā sharīr to, jene dekhatān ja ghr̥uṇā āve evī sāt kudhātuthī bharelun chhe;