: અષાઢ: ૨૪૯૮ આત્મધર્મ :૨૫:
મહાબલના ભવમાં પવિત્ર જૈનધર્મનો પ્રતિબોધ પામ્યો હતો. તે ભવમાં તારા મરણ બાદ મેં
જિનદીક્ષા ધારણ કરી હતી અને સંન્યાસપૂર્વક શરીર છોડીને સૌધર્મસ્વર્ગનો દેવ થયો હતો;
ત્યારબાદ આ પૃથ્વીલોકમાં વિદેહક્ષેત્રની પુંડરીકિણી નગરીમાં પ્રીતિકર નામનો રાજપુત્ર
થયો છું અને આ (બીજા મુનિ) પ્રીતિદેવ મારા નાનાભાઈ છે. અમે બંને ભાઈઓએ
સ્વયંપ્રભજિનેન્દ્રની સમીપ દીક્ષા લઈને પવિત્રતપોબળથી અવધિજ્ઞાન તથા
આકાશગામિની ચારણઋદ્ધિ પ્રાપ્ત કરી છે. હે આર્ય! અમે બંનેએ અવધિજ્ઞાનરૂપી નેત્રથી
જાણ્યું કે તમે અહીં ભોગભૂમિમાં ઉત્પન્ન થયા છો; પૂર્વ ભવે આપ અમારા પરમમિત્ર હતા
તેથી આપને પ્રતિબોધવા માટે અમે અહીં આવ્યા છીએ.
શ્રી મુનિરાજ પરમ કરુણાથી કહે છે –હે ભવ્ય! તું પવિત્ર સમ્યગ્દર્શન વગર કેવળ
પાત્રદાનની વિશેષતાથી જ અહીં ઉત્પન્ન થયો છે–એ વાત નિશ્ચય સમજ. મહાબલના
ભવમાં પણ તું મારી પાસેથી તત્ત્વજ્ઞાન પામ્યો હતો, પરંતુ તે વખતે ભોગોની આંકાક્ષાને
વશ તું દર્શનશુદ્ધિ પામી શક્્યો ન
હતો. હવે અમે બંને, સર્વશ્રૈષ્ઠ
તથા સ્વર્ગ–મોક્ષના સુખનું મુખ્ય
સાધન એવું સમ્યગ્દર્શન દેવાની
ઈચ્છાથી અહીં આવ્યા છીએ.... માટે
હે આર્ય! આજે જ તું સમ્યગ્દર્શન
ગ્રહણ કર!
અહા, મુનિરાજના શ્રીમુખેથી
પરમ અનુગ્રહભર્યા આ વચનો સાંભળતાં વજ્રજંઘનો આત્મા અતિશય પ્રસન્ન થયો.
પ્રીતિકર મુનિરાજ પરમ અનુગ્રહપૂર્વક વજ્રજંઘના આત્માને સમ્યગ્દર્શન અંગીકાર
કરાવતાં કહે છે કે હે આર્ય! તું હમણાં જ સમ્યગ્દર્શન ગ્રહણ કર.... આ તારો સમ્યક્ત્વના
લાભનો કાળ છે. “–तद्गृहाणाद्य सम्यक्त्वं तल्लामें काल एष ते”
દેશનાલબ્ધિ વગેરે બહિરંગકારણ અને કરણલબ્ધિરૂપ અંતરંગકારણવડે ભવ્યજીવ
દર્શનવિશુદ્ધિ પામે છે. જેમ સૂર્યનો ઉદય થતાં રાત્રીસંબંધી અંધકાર દૂર થઈ જાય