ફોન નં. ૩૪ “આત્મધર્મ” Regd. No. G. 182
નિ. જ. ભા. વ. ના
* આત્મવસ્તુ પરમ મહિમાવંત છે. જો આત્માનો મહિમા ન હોય તો પછી
જગતમાં બીજા કોનો મહિમા કરવો? ભાઈ! મહિમાવંત વસ્તુ જ પોતાનો
આત્મા છે, તેનો મહિમા લાવીને તેને ધ્યેય કર, તેને ધ્યેય કરતાં
સમ્યગ્દર્શનરૂપ કાર્ય જરૂર થઈ જશે.
* મોક્ષને માટે હે જીવ! તારે શુદ્ધરત્નત્રય કરવા યોગ્ય છે; તે રત્નત્રયના
કારણરૂપ એવા કારણપરમાત્માને તું અત્યંત શીઘ્ર ભજ. –તે તું જ છો.
ક્યાંય બહારમાં તારું કારણ નથી; અંતરમાં તારું પરમસ્વરૂપ છે તેને જ તું
કારણપણે ભજ.
* અહો! મારો આત્મા પોતે પરમસ્વભાવરૂપ કારણપરમાત્મા બિરાજે છે. –
આમ નિજાત્માને દેખનાર ધર્મી જીવ, પર્યાયમાં પરભાવ હોવા છતાં શુદ્ધ
દ્રષ્ટિથી પોતાને અંતરમાં કારણપરમાત્મારૂપે દેખે છે; તેથી કોઈ પરભાવમાં
તેને આત્મબુદ્ધિ થતી નથી, તેનાથી પોતાને જુદો જ દેખે છે.
* પરભાવો છે તે પરભાવરૂપે છે, –તે વખતે હું કેવો છું? સહજ ગુણમણિની
ખાણ છું; પૂર્ણજ્ઞાન ને સહજ આનંદ મારું સ્વરૂપ છે, –એમ પરભાવથી
પૃથક્કરણ કરીને ધર્મી પોતાને શુદ્ધ અનુભવે છે, એટલે તે શુદ્ધતાને ભજે છે,
પરભાવને ભજતા નથી.
* પર્યાયમાં પરભાવ હોવા છતાં તેને બાદ કરીને ગુણનિધાન આત્માને એકને
જ જે અનુભવે છે તે તીક્ષ્ણબુદ્ધિ છે; ઈન્દ્રિયોથી પાર થઈને તીક્ષ્ણબુદ્ધિવડે
એટલે કે અતીન્દ્રિયજ્ઞાન વડે તેણે પોતાના શુદ્ધઆત્માને અનુભવમાં લીધો છે.
* શુભરાગમાં કે શાસ્ત્રના ભણતર વગેરેમાં રોકાયેલી બુદ્ધિને તીક્ષ્ણબુદ્ધિ નથી
કહેતા, તે તો સ્થૂળ છે; અજ્ઞાનીને પણ એવા સ્થૂળભાવ તો આવડે છે.
ગુણભેદના વિકલ્પો પણ સ્થૂળમાં જાય છે. રાગથી જુદી પડેલી ચૈતન્યસન્મુખ
બુદ્ધિને જ તીક્ષ્ણબુદ્ધિ કહીએ છીએ. એવી તીક્ષ્ણબુદ્ધિ વડે સમ્યગ્દ્રષ્ટિ જીવ
મોક્ષને સાધે છે.
પ્રકાશક: (સૌરાષ્ટ્ર) પ્રત: ૩રપ૦
મુદ્રક: મગનલાલ જૈન. અજિત મુદ્રણાલય: સોનગઢ (સૌરાષ્ટ્ર) : માહ (૩પર)