નિર્વાણને સાધે છે.–આવો સત્ય માર્ગ કુંદકુંદાચાર્યદેવ વગેરે દિગંબર સંતોએ ટકાવી
રાખ્યો છે, તે આજે પણ ચાલી રહ્યો છે.
પરમાગમની પરંપરામાં જ થાય છે. ચૈતન્યતત્ત્વ અને રાગાદિતત્ત્વ બંને ભિન્ન છે–એવું
ભેદજ્ઞાન કરાવીને રાગને મટાડે છે,–એ રીતે જીવ પરમાગમનું રહસ્ય જાણીને, મોક્ષમાર્ગ
પામે છે.
પરમાગમનો અંશ આજે પણ વિદ્યમાન છે. ભગવાને કહેલા બધા પરમાગમ આજે ભલે
વિદ્યમાન ન હોય, પરંતુ તેના એક અંશમાં પણ મોક્ષમાર્ગ બતાવવાનું સામર્થ્ય છે. ભલે
શાસ્ત્રો થોડા છે, પણ તે વીતરાગીસંતોની પરંપરાથી આવેલા છે, તેમાં વીતરાગદેવે
કહેલો મૂળમાર્ગ જળવાઈ રહ્યો છે. અહો, દિગંબર આચાર્યોએ માર્ગ ટકાવીને અથાગ–
અપાર ઉપકાર કર્યો છે.
વીતરાગી પરમાગમનો અભ્યાસ કરવો જોઈએ. મહાવીર ભગવાન મોક્ષ પધાર્યા પછી
૬૨ વર્ષ સુધી તો આ ભરતક્ષેત્રમાં કેવળજ્ઞાનની ધારા અખંડ રહી. પછી કેવળજ્ઞાનનો
તો વિચ્છેદ થયો પણ બાર અંગધારી પાંચ શ્રુતકેવળીભગવંતો થયા, તેમના દ્વારા
શ્રુતજ્ઞાનની ધારા ૧૦૦ વર્ષ સુધી અખંડ ચાલી. પછી શ્રુતજ્ઞાન પણ ક્રમેક્રમે ઘટવા
માંડ્યું.–તોપણ, ઘટતાં–ઘટતાં તેનો એક અંશ આજેય વીતરાગી સંતોના પ્રતાપે
આપણને પ્રાપ્ત થાય છે...તે પણ અમૃત છે. તેના અભ્યાસ માટે પ્રેરણા કરતાં વીરસેન
સ્વામી (ષટ્ખંડાગમ પુસ્તક ૯, પાનું ૧૩૩–૧૩૪ માં) કહે છે કે–