pravesh nathī. paragneyone jāṇatān paṇ tun potāne gnānarūpe ja dekh; gneyarūpe na dekh. tārī
gnānasattā svatantra jīvant chhe; tene badale tene gneyarūpe mānīne tun tārī svādhīn
gnānasattāno nāsh na kar. gnānamān jaṇātān paragneyo te hun–em anubhavanār agnānīne
gneyathī bhinna evā gnānarūpe potānun astitva vedanamān āvatun nathī eṭale tenī
mithyāshraddhāmān ātmatattva nāsh pāme chhe. paṇ anekāntanun svarūp tene sāchā svarūpe
prakāshīne jīvant rākhe chhe. aho, anekānta to ātmānun jīvan chhe. mokṣhamārgī jīv
anekāntavaḍe ātmāne jāṇīne mokṣhane sādhe chhe. tenun svarūp batāvīne arihantadeve ane
vītarāgasantoe jagat upar param upakār karyo chhe. anekāntanun sāchun svarūp jāṇe tene
sva–paranun bhedagnān thayā vinā rahe nahi; ne bhedagnān thāy tene mokṣha thayā vagar rahe
nahi. ā rīte mokṣhanā mārgamān anekānta potāne draḍhapaṇe sthāpit kare chhe.
ātmānā ānand vagere anant dharmono kāī temān abhāv nathī, te anant dharmonun
samyakpariṇaman to gnān sāthe ja chhe. shraddhāpaṇe–ānandapaṇe–vītarāgatāpaṇe gnān ja
anubhavāy chhe; te koī kāī gnānathī bhinna nathī. māṭe gnān ja svayamev
anekāntasvarūpe prakāshe chhe.
prasiddhi te ātmānun sāchun jīvan chhe. ‘gnān’ mān dravya–guṇ–paryāy traṇe