
padArthanI apekShA nathI rAkhatI. –Am svatattvanI sundaratAno dekhato
samyagdraShTi pote potAmAn tRupta varte chhe.
* koI agnAnI jIvane jarUr prashna UThashe ke, –to shun te gnAnI jIvo
rAjakArabhAr nathI chalAvatA? gRuhasansAr ke vepAr–dhandhAmAn nathI joDAtA?
shun bharatachakravartI vagere te badhun nahotA karatA?
* arere, bApu! ‘gnAnInI gnAnadashAne’ ten na oLakhI, tane je kAryo
dekhAyA te badhA rAgapariNatinAn kAryo chhe, gnAnapariNatinAn nahIn.
gnAnapariNati ane rAgapariNati–bannenAn kAm sAv nokhAn chhe,
gnAnapariNatimAn tanmay gnAnI svadravyanI chetanA sivAy bIjA shemAny
tanmayapaNe vartatA nathI tethI tenA te akartA ja chhe. bAkI asthiratA
apekShAe teney je rAg–dveShanA pariNAmo chhe teTalo doSh chhe; –paN
gnAnachetanA tenAthI judI chhe, –e chetanAne tun oLakh to ja tane gnAnInI
antarangadashA oLakhAy, ne tArAmAny evI dashA pragaTe.
e ja rIte, gnAnI mandiramAn hoy, jinadevanI pUjA kare, te vakhatey
gnAnachetanA te shubharAgathI judun ja vItarAgI kAm karatI thakI mokShane sAdhI
rahI chhe, eTale rAg vakhatey tene mokShamArga chAlu chhe; rAg pote bhale
mokShamArga nathI, paN te vakhatanI gnAnachetanA ane samyaktvAdi bhAvo
jIvant chhe–te mokShamArga chhe.–vAh, dhanya mokShano pathik! dhanya tenA
atIndriyabhAvo!
aho, gnAnInI AvI dashAno vichAr karatAn mumukShunI vichAradhArA rAgathI
judI paDIne chaitanya taraph jhUkavA mAnDe chhe...pachhI shun thAy chhe? ke teney rAg
ane gnAnanI bhinnatAnun vedan thaIne, gnAnanI anubhUti thAy chhe; ne pachhI
te ja anubhUti karatAn karatAn sansArathI chhUTIne te mukta thAy chhe. tattvagna
shrImadrAjachandrajI A vAtanI sAkShI Ape chhe ke–
te gnAne kShay moh thaI, pAme pad nirvAN.