shramaNo, jino, tIrthankaro A rIt sevI mArgane,
siddhi varyA; namun temane, nirvANanA te mArgane.
shrI vIraprabhue prakAshelA mokShamArgamAn pariNamatA santo param
upakArabuddhithI kahe chhe ke aho, sarvagna mahAvIr dev! paradravyothI bhinna ane
svadharmothI abhinna evA ek–shuddha–dhruv gnAyak AtmAne upalabdha karIne,
temAn ja ekAgratA vaDe Ape mokShane sAdhyo, ne amane paN e ja mArgano
upadesh karIne Ap nirvANapurImAn birAjI rahyA chho. – Apane namaskAr ho.
prabho! Apano te nirvANamArga Aje aDhI hajAr varSha bAd amane
paN prApta thayo chhe... te mArga dvArA Ap ja amane sAkShAt maLyA chho.
ApanA prasAdathI prApta thayel mokShamArga ame avadhArit karyo chhe... ne
AnandapUrvak tene sAdhavAnun kRutya karAy chhe.
juo, mokShamArgI santo bedhaDak kahe chhe ke tIrthankaronA mArgane ame
dhAraN karyo chhe ne te mArge chAlI rahyA chhIe. A rIte mokShamArganun
avadhAraN e ja vIranAth bhagavAnano sAcho nirvAN–mahotsav chhe.
– ‘जय महावीर’