૧૮

કુટુમ્બ-પરિવારકે સમૂહમેં બૈઠા હો, આનન્દ કરતા હો, પરન્તુ મન તો ‘માઁ’ મેં હી લગા રહતા હૈ : ‘અરે ! મેરી માઁ....મેરી માઁ !’; ઉસી પ્રકાર આત્માકા ખટકા રહના ચાહિયે . ચાહે જિસ પ્રસંગમેં ‘મેરા આત્મા....મેરા આત્મા !’ યહી ખટકા ઔર રુચિ રહના ચાહિયે . ઐસા ખટકા બના રહે તો ‘આત્મ-માઁ’ મિલે બિના નહીં રહ સકતી ..૪૪..

અંતરકા તલ ખોજકર આત્માકો પહિચાન . શુભ પરિણામ, ધારણા આદિકા થોડા પુરુષાર્થ કરકે ‘મૈંને બહુત કિયા હૈ’ ઐસા માનકર, જીવ આગે બઢનેકે બદલે અટક જાતા હૈ . અજ્ઞાનીકો જરા કુછ આ જાય, ધારણાસે યાદ રહ જાય, વહાઁ ઉસે અભિમાન હો જાતા હૈ; ક્યોંકિ વસ્તુકે અગાધ સ્વરૂપકા ઉસે ખ્યાલ હી નહીં હૈ; ઇસલિયે વહ બુદ્ધિકે વિકાસ આદિમેં સંતુષ્ટ હોકર અટક જાતા હૈ . જ્ઞાનીકો પૂર્ણતાકા લક્ષ હોનેસે વહ અંશમેં નહીં અટકતા . પૂર્ણ પર્યાય પ્રગટ હો તો ભી સ્વભાવ થા સો પ્રગટ હુઆ ઇસમેં નયા ક્યા હૈ ? ઇસલિયે જ્ઞાનીકો અભિમાન નહીં હોતા ..૪૫ ..