બહિનશ્રીકે વચનામૃત
નિશ્ચયનયકે વિષયભૂત જો અખણ્ડ જ્ઞાયક કહા હૈ વહી યહ ‘અપરિણામી’ નિજાત્મા .
પ્રમાણ-અપેક્ષાસે આત્મદ્રવ્ય માત્ર અપરિણામી હી નહીં હૈ, અપરિણામી તથા પરિણામી હૈ . પરન્તુ અપરિણામી તત્ત્વ પર દ્રષ્ટિ દેનેસે પરિણામ ગૌણ હો જાતે હૈં; પરિણામ કહીં ચલે નહીં જાતે . પરિણામ કહાઁ ચલે જાયઁ ? પરિણમન તો પર્યાયસ્વભાવકે કારણ હોતા હી રહતા હૈ, સિદ્ધમેં ભી પરિણતિ તો હોતી હૈ .
પરન્તુ અપરિણામી તત્ત્વ પર — જ્ઞાયક પર — દ્રષ્ટિ હી સમ્યક્ દ્રષ્ટિ હૈ . ઇસલિયે ‘યહ મેરી જ્ઞાનકી પર્યાય’ ‘યહ મેરી દ્રવ્યકી પર્યાય’ ઇસ પ્રકાર પર્યાયમેં કિસલિયે રુકતા હૈ ? નિષ્ક્રિય તત્ત્વ પર — તલ પર — દ્રષ્ટિ સ્થાપિત કર ન !
પરિણામ તો હોતે હી રહેંગે . પરન્તુ, યહ મેરી અમુક ગુણપર્યાય હુઈ, યહ મેરે ઐસે પરિણામ હુએ — ઐસા જોર કિસલિયે દેતા હૈ ? પર્યાયમેં — પલટતે અંશમેં — દ્રવ્યકા પરિપૂર્ણ નિત્ય સામર્થ્ય થોડા હી આતા હૈ ? ઉસ પરિપૂર્ણ નિત્ય સામર્થ્યકા અવલમ્બન કર ન !