୧୮

କୁଟୁମ୍ବ-ପରିଵାରକେ ସମୂହମେଂ ବୈଠା ହୋ, ଆନନ୍ଦ କରତା ହୋ, ପରନ୍ତୁ ମନ ତୋ ‘ମାଁ’ ମେଂ ହୀ ଲଗା ରହତା ହୈ : ‘ଅରେ ! ମେରୀ ମାଁ....ମେରୀ ମାଁ !’; ଉସୀ ପ୍ରକାର ଆତ୍ମାକା ଖଟକା ରହନା ଚାହିଯେ . ଚାହେ ଜିସ ପ୍ରସଂଗମେଂ ‘ମେରା ଆତ୍ମା....ମେରା ଆତ୍ମା !’ ଯହୀ ଖଟକା ଔର ରୁଚି ରହନା ଚାହିଯେ . ଐସା ଖଟକା ବନା ରହେ ତୋ ‘ଆତ୍ମ-ମାଁ’ ମିଲେ ବିନା ନହୀଂ ରହ ସକତୀ ..୪୪..

ଅଂତରକା ତଲ ଖୋଜକର ଆତ୍ମାକୋ ପହିଚାନ . ଶୁଭ ପରିଣାମ, ଧାରଣା ଆଦିକା ଥୋଡ଼ା ପୁରୁଷାର୍ଥ କରକେ ‘ମୈଂନେ ବହୁତ କିଯା ହୈ’ ଐସା ମାନକର, ଜୀଵ ଆଗେ ବଢ଼ନେକେ ବଦଲେ ଅଟକ ଜାତା ହୈ . ଅଜ୍ଞାନୀକୋ ଜରା କୁଛ ଆ ଜାଯ, ଧାରଣାସେ ଯାଦ ରହ ଜାଯ, ଵହାଁ ଉସେ ଅଭିମାନ ହୋ ଜାତା ହୈ; କ୍ଯୋଂକି ଵସ୍ତୁକେ ଅଗାଧ ସ୍ଵରୂପକା ଉସେ ଖ୍ଯାଲ ହୀ ନହୀଂ ହୈ; ଇସଲିଯେ ଵହ ବୁଦ୍ଧିକେ ଵିକାସ ଆଦିମେଂ ସଂତୁଷ୍ଟ ହୋକର ଅଟକ ଜାତା ହୈ . ଜ୍ଞାନୀକୋ ପୂର୍ଣତାକା ଲକ୍ଷ ହୋନେସେ ଵହ ଅଂଶମେଂ ନହୀଂ ଅଟକତା . ପୂର୍ଣ ପର୍ଯାଯ ପ୍ରଗଟ ହୋ ତୋ ଭୀ ସ୍ଵଭାଵ ଥା ସୋ ପ୍ରଗଟ ହୁଆ ଇସମେଂ ନଯା କ୍ଯା ହୈ ? ଇସଲିଯେ ଜ୍ଞାନୀକୋ ଅଭିମାନ ନହୀଂ ହୋତା ..୪୫ ..