੩੦

ਹੈਂ ਤਦਨੁਸਾਰ ਸ੍ਵਯਮੇਵ ਕਾਗਜ ਪਰ ਚਿਤ੍ਰਿਤ ਹੋ ਜਾਤੇ ਹੈਂ, ਕੋਈ ਚਿਤ੍ਰਣ ਕਰਨੇ ਨਹੀਂ ਜਾਤਾ . ਉਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕਰ੍ਮਕੇ ਉਦਯਰੂਪ ਚਿਤ੍ਰਕਾਰੀ ਸਾਮਨੇ ਆਯੇ ਤਬ ਸਮਝਨਾ ਕਿ ਮੈਂਨੇ ਜੈਸੇ ਭਾਵ ਕਿਯੇ ਥੇ ਵੈਸਾ ਹੀ ਯਹ ਚਿਤ੍ਰਣ ਹੁਆ ਹੈ . ਯਦ੍ਯਪਿ ਆਤ੍ਮਾ ਕਰ੍ਮਮੇਂ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕਰਕੇ ਕੁਛ ਕਰਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਤਥਾਪਿ ਭਾਵਕੇ ਅਨੁਰੂਪ ਹੀ ਚਿਤ੍ਰਣ ਸ੍ਵਯਂ ਹੋ ਜਾਤਾ ਹੈ . ਅਬ ਦਰ੍ਸ਼ਨਰੂਪ, ਜ੍ਞਾਨਰੂਪ, ਚਾਰਿਤ੍ਰਰੂਪ ਪਰਿਣਮਨ ਕਰ ਤੋ ਸਂਵਰ-ਨਿਰ੍ਜਰਾ ਹੋਗੀ . ਆਤ੍ਮਾਕਾ ਮੂਲ ਸ੍ਵਭਾਵ ਦਰ੍ਸ਼ਨ- ਜ੍ਞਾਨ-ਚਾਰਿਤ੍ਰਰੂਪ ਹੈ, ਉਸਕਾ ਅਵਲਮ੍ਬਨ ਕਰਨੇ ਪਰ ਦ੍ਰਵ੍ਯਮੇਂ ਜੋ (ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਰੂਪਸੇ) ਵਿਦ੍ਯਮਾਨ ਹੈ ਵਹ (ਵ੍ਯਕ੍ਤਿ ਰੂਪਸੇ) ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਗਾ ..੭੬..

ਅਨਂਤ ਕਾਲਸੇ ਜੀਵਕੋ ਸ੍ਵਸੇ ਏਕਤ੍ਵ ਔਰ ਪਰਸੇ ਵਿਭਕ੍ਤ ਪਨੇਕੀ ਬਾਤ ਰੁਚੀ ਹੀ ਨਹੀਂ . ਜੀਵ ਬਾਹਰਸੇ ਭੂਸੀ ਕੂਟਤਾ ਰਹਤਾ ਹੈ ਪਰਨ੍ਤੁ ਅਂਦਰਕਾ ਜੋ ਕਸ — ਆਤ੍ਮਾ — ਹੈ ਉਸੇ ਨਹੀਂ ਖੋਜਤਾ . ਰਾਗ-ਦ੍ਵੇਸ਼ਕੀ ਭੂਸੀ ਕੂਟਨੇਸੇ ਕ੍ਯਾ ਲਾਭ ਹੈ? ਉਸਮੇਂਸੇ ਦਾਨਾ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲੇਗਾ . ਪਰਸੇ ਏਕਤ੍ਵ- ਬੁਦ੍ਧਿ ਤੋੜਕਰ ਭਿਨ੍ਨ ਤਤ੍ਤ੍ਵਕੋ — ਅਬਦ੍ਧਸ੍ਪ੍ਰੁਸ਼੍ਟ, ਅਨਨ੍ਯ, ਨਿਯਤ, ਅਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਏਵਂ ਅਸਂਯੁਕ੍ਤ ਆਤ੍ਮਾਕੋ — ਜਾਨੇ, ਤੋ ਕਾਰ੍ਯ ਹੋ ..੭੭..