rahetA, loko jemane bhagavAn kahIne AdaratA — evA utkRuShTa puNyanA dhaNI badhI bAhya RIddhine chhoDI, upasarga- pariShahonI darakAr karyA vinA, AtmAnun dhyAn karavA vanamAn chAlI nIkaLyA, to temane AtmA sarvathI mahimAvant, sarvathI visheSh AshcharyakArI lAgyo hashe ane bahAranun badhun tuchchha lAgyun hashe tyAre ja chAlI nIkaLyA hashe ne? mATe, he jIv! tun AvA AshcharyakArI AtmAno mahimA lAvI, tArA potAthI tenI oLakhAN karI, tenI prAptino puruShArtha kar. tun sthiratA-apekShAe badhun bahAranun na chhoDI shake to shraddhA-apekShAe to chhoD! chhoDavAthI tArun kAI chAlyun nahi jAy, UlaTAno param padArtha — AtmA — prApta thashe. 349.
jIvone gnAn ne kriyAnA svarUpanI khabar nathI ane ‘pote gnAn tem ja kriyA banne kare chhe’ em bhramaNA seve chhe. bAhya gnAnane, bhangabhedanAn palAkhAnne, dhAraNA- gnAnane teo ‘gnAn’ mAne chhe ane paradravyanAn grahaN- tyAgane, sharIrAdinI kriyAne, athavA bahu to shubhabhAvane, teo ‘kriyA’ kalpe chhe. ‘mane ATalun AvaDe chhe, hun AvI AkarI kriyAo karun chhun’ em teo khoTI hUmphamAn rahe chhe.