156
AtmAmAn paN evun sukh bharelun chhe paN vibhramanI chAdar ADI AvI gaI chhe tethI tane dekhAtun nathI. 408.
agnAnI jIv, jem vaDavAI pakaDIne TingAI rahelo manuShya madhubindunI tIvra lAlasAmAn rahI vidyAdharanI sahAyane avagaNIne vimAnamAn beTho nahi tem, viShayonAn kalpit sukhanI tIvra lAlasAmAn rahI gurunA upadeshane avagaNIne shuddhAtmaruchi karato nathI athavA ‘ATalun kAm karI laun, ATalun kAm karI laun’ em pravRuttinA rasamAn lIn rahI shuddhAtmapratItinA udyamano vakhat meLavato nathI, tyAn to maraNano samay AvI pahonche chhe. pachhI ‘men kAI karyun nahi, arere! manuShyabhav eLe gayo!’ em te pastAy topaN shA kAmanun? maraNasamaye tene konun sharaN chhe? te roganI, vedanAnI, maraNanI, ekatvabuddhinI ane ArtadhyAnanI bhInsamAn bhinsAIne deh chhoDe chhe. manuShyabhav hArIne chAlyo jAy chhe.
dharmI jIv roganI, vedanAnI ke maraNanI bhInsamAn bhinsAto nathI, kAraN ke teNe shuddhAtmAnun sharaN prApta karyun chhe. vipattisamaye te AtmAmAnthI shAnti meLavI le