മുമുക്ഷുഃ- പരമ ഉപകാരീ, പരമ പവിത്ര ആത്മാ, പരമ പൂജ്യ ഭഗവതീ മാതാനീ പവിത്ര സേവാമാം. ഹേ ഭഗവതീ മാതാ! ആ ഭരത സദായ ആപനാ ദര്ശന കരവാ ഖൂബ-ഖൂബ ഉത്സുക രഹതാ ഹൈ. യഹ ജീവ ആപകേ മുഖ-സേ ധര്മകേ ദോ ശബ്ദ സുനനേകേ ലിയേ അത്യംത തരസതാ രഹതാ ഹൈ. ആപകീ മുലാകാതകേ വക്ത ഖഡേ ഹോനേകാ മന നഹീം ഹോതാ. ഹമാരാ പ്രേമ അതി ഭാവാവേശമേം ആപകോ ദര്ശാ നഹീം സകതേ. നേത്ര അശ്രു-സേ ഭര ജാതേ ഹൈം. ഇസലിയേ ആജ അത്യംത ഗദഗദിത ഹോകര മേരേ ഭാവാവേശകോ ഇസ പത്ര ദ്വാരാ ദര്ശായേ ബിനാ രഹ നഹീം സകതാ.
പൂജ്യ ഗുരുദേവ ദ്വാരാ ജോ അപൂര്വ പ്രേമ ജ്ഞാനീ ഭഗവംതോംകേ പ്രതി പ്രഗട ഹുആ ഹൈ, വഹ അബ ഹൃദയകേ പാതാലകോ തോഡകര ബാഹര ആയാ ഹൈ. ലാചാര ഹൂ , ഭഗവംത! മൈം ലാചാര ഹൂ . മൈം കോഈ അവജ്ഞാ, അവിനയ കരതാ ഹോഊ തോ ഹാഥ ജോഡകര പ്രഥമ ഹീ ക്ഷമായാചനാ കരതാ ഹൂ .
ഐസേ തോ ആശ്ചര്യ ജൈസാ ഹൈ കി മന-സേ തോ സദാ ഹീ ആപകോ സാക്ഷാത ദംഡവത പ്രണാമ ഹീ ഹോതേ ഹൈം. പൂജ്യ ഗുരുദേവകീ സാതിശയതാ യുക്ത വാണീ-സേ മോഹകീ കേലേകേ വൃക്ഷകീ പുഷ്ട ഹുയീ ഗാ ഠ ഇതനീ കമജോര ഹോനേ ലഗീ ഹൈ കി അഹംകാര, അഭിമാന, ഘമംഡ ഇത്യാദി സബ മേരേമേം ചൂര-ചൂര ഹോ രഹേ ഹൈം. ഇസലിയേ തനകര ചലനേകീ ശക്തി വഹാ സോനഗഢമേം കഹാ ഹൈ? ജ്ഞാനിയോംകേ ചരണോംമേം ഛോടേ പില്ലകീ ഭാ തി ലോട ലൂ , ഐസേ ഭാവ നിരംതര വേദനമേം ആതേ ഹൈം. കമാല ഹൈ, മാതാ!
ധന്യ ഹോ മാതാ! ചൌദഹ ബ്രഹ്മാണ്ഡകേ അനന്താ അനന്ത ജീവ സുഖകേ നാമ പര ജോ സരാസര ദുഃഖ ഭോഗതേ ഹൈം, ഐസേമേം ആപ സ്വ ബ്രഹ്മാണ്ഡമേം ആനന്ദകീ ഘൂംട പീ രഹേ ഹോ. ജോ അനന്ത ജീവ നഹീം കര സകേ, ഉസ കാര്യകോ ആപനേ സഹജ സാധ്യ കിയാ. പൂജ്യ ഗുരുദേവ തോ കഹതേ ഥേ കി ആപകോ ഐസീ സ്വരൂപധാരാ വര്തതീ ഹൈ കി യദി ആപകാ പുരുഷകാ ദേഹ ഹോതാ തോ ഭാവലിംഗീ സന്ത ബനകര വനമേം വിചരതേ ഹോതേ. അഹോ..! ആപകീ യഹ സ്വാനുഭവ ദശാകേ പ്രേമീ, ഹമേം അത്യംത പ്രേമ പ്രഗട ഹോതാ ഹൈ.
ഏക സ്ത്രീ പര്യായ ഹോനേകേ ബാവജൂദ ഗജബ പുരുഷാര്ഥകാ പ്രാരംഭ കിയാ ഹൈ. പുരുഷ നാമ ധാരണ കരനേവാലേ ഹമകോ അത്യംത-അത്യംത ധിക്കാര ഉത്പന്ന ഹോതാ ഹൈ കി ഐസാ നാമ ധാരണ കരനേകേ ലായക ഹമ വാസ്തവമേം നഹീം ഹൈ. ജഗതകീ രചനാ ഭീ, മാതാ! അഹോ! ഭഗവതീ മാതാ! കിതനീ വിചിത്ര ഹൈ കി ജിന്ഹേം അണുമാത്ര നഹീം ചാഹിയേ, ഉനകേ ആ ഗനമേം പുദഗലോംകേ ഠാഠകീ രചനാ