൨൬൦
ഹോതേ ഹൈം. തോ ഭീ അംതര്മുഹൂര്തമേം ഹോ ജായ ഐസേ തോ കോഈ വിരല ഹോതേ ഹൈം. അഭ്യാസ കരതേ- കരതേ (ബഹുഭാഗ ഹോതാ ഹൈ).
നീംവ ഖോദതേ-ഖോദതേ നിധാന പ്രാപ്ത ഹോ ജായ, ഐസാ തോ കിസീകോ ഹീ ഹോതാ ഹൈ. ബാകീ തോ മഹേനത കരതേ-കരതേ ഹോതാ ഹൈ. ഉസമേം ഭീ യഹ തോ പംചമകാല ഹൈ.
മുമുക്ഷുഃ- പൂര്ണതാ പ്രഗട കര. വാസ്തവമേം തോ തുഝേ യഹ സിഖാതേ ഹൈം. വഹ നഹീം ഹോ തോ ശ്രദ്ധാ പ്രഗട കര, ഔര ശ്രദ്ധാ ഭീ ന കര സകേ തോ ഗഹരേ സംസ്കാര തോ ഡാല.
സമാധാനഃ- സംസ്കാര തോ ഡാല. ഉപദേശകീ ഐസീ ശൈലീ (ഹൈ). കോഈ സുനായേ തോ ഉസേ മുനിപനാകാ ഉപദേശ ദേതേ ഹൈം. ഫിര മുനി ന ഹോ സകേ തോ ശ്രാവകകാ ഉപദേശ ദേതേ ഹൈം. പഹലേ ഉതനീ ശക്തി ന ഹോ തോ ശ്രാവകകാ ഉപദേശ (ദേതേ ഹൈം). സമ്യഗ്ദര്ശനപൂര്വക ശ്രാവക.
യഹ പംചമകാല ഹൈ. സമ്യഗ്ദര്ശന പര്യംത പരിണതി പ്രഗട കരനേകാ ഉതനാ പുരുഷാര്ഥ ന ഹോ തോ രുചികേ സംസ്കാര ഡാല (ഐസാ കഹതേ ഹൈം). യഥാര്ഥ രുചി (കര കി), ആത്മാ ജ്ഞായക ഹൈ, യേ സബ ഭിന്ന ഹൈ. ഉസമേം തോ ശുഭഭാവമേം, ക്രിയാമേം, ഥോഡാ ശുഭഭാവ ഹുആ ഉസമേം ധര്മ മാന ലിയാ, ഉസകീ തോ ശ്രദ്ധാ ഭീ ജൂഠീ, ഉസകാ സബ ജൂഠാ ഹൈ.
മുമുക്ഷുഃ- ഉസകേ സംസ്കാര ഭീ ജൂഠേ. സമാധാനഃ- ഹാ , സബ ജൂഠാ ഹൈ. മുമുക്ഷുഃ- അസതകേ സംസ്കാര. സമാധാനഃ- ധര്മ ദൂസരേ പ്രകാര-സേ മാനാ. കോഈ കര ദേഗാ ഐസാ മാനേ. ഐസീ കുഛ- കുഛ ഭ്രമണാഏ ഹോതീ ഹൈം. യേ ഗുരുദേവകേ പ്രതാപ-സേ വഹ സബ ഭ്രമണാ ദൂര ഹുയീ ഹൈ, ഗുരുദേവനേ സബകോ ഉപദേശ ദേ-ദേ കര. ഭഗവാന കര ദേംഗേ, മന്ദിരമേം ജായേംഗേ തോ ഹോഗാ, ഐസാ കരേംഗേ തോ ഹോഗാ, ഐസീ സബ ഭ്രമണാ (ചലതീ ഥീ). ഗുരുദേവനേ കഹാ, പ്രത്യേക ദ്രവ്യ സ്വതംത്ര ഹൈ. തൂ കര തോ ഹോഗാ. ശുഭഭാവ ആയേ ദേവ-ഗുരു-ശാസ്ത്ര തരഫകേ, ഭക്തി ആവേ വഹ അലഗ ബാത ഹൈ. പരന്തു അംതരമേം കരനാ തോ തുഝേ ഹൈ.