൧൪൮ ആതീ ഹൈ.
സമാധാനഃ- വാണീ ബരസാകര സബകോ ജാഗൃത കിയാ. ഇസലിയേ ഗുരുദേവകാ ഉപകാരകാ ബദലാ കൈസേ ചൂകായേ, ഐസീ സബകോ ഭാവനാ ഹോതീ ഹൈ. ഉനകാ പ്രഭാവനാ യോഗ ഹീ വര്തതാ ഹൈ.
മുമുക്ഷുഃ- ഏകദമ സച്ചീ ബാത ഹൈ. അക്ഷരശഃ സച്ചീ ബാത ഹൈ. ഉസമേം ഭീ ആപകീ പവിത്രതാ, ആപകീ നിര്മലതാ, ആപകീ നിസ്പൃഹതാ. നിസ്പൃഹതാ ജബരജസ്ത കാമ കര രഹീ ഹൈ. ബഹിനശ്രീകോ കഹാ കിസീകീ പഡീ ഹൈ. ഗുരുദേവ കഹതേ ഥേ ന. സ്വയം കഹതേ ഥേ, ആപകോ ക്യാ ഹൈ? ആപ തോ ബൈഠേ രഹോ. ലോഗോംകോ ജോ കരനാ ഹൈ കരനേ ദോ. ബരാബര വഹീ സ്ഥിതി ആ ഗയീ ഹൈ. ആനന്ദ ഹുആ. ആപ ദീര്ഘായു ഹോ ഔര സ്വാസ്ഥ്യ കുശല രഹോ.
സമാധാനഃ- ഗുരുദേവകീ വൈശാഖ ശുക്ലാ ദൂജ ഥീ ന, ഉസ വക്ത യഹാ സബ സജാവട കീ ഥീ. യഹാ സ്വാധ്യായ മന്ദിരമേം ചിത്ര ഏവം ചരണ ആദി ലഗായാ ഥാ. ജീവന ദര്ശന കിയാ ഥാ. വഹാ സ്വാധ്യായ മന്ദിരമേം ഗയീ ഥീ. തബ മുഝേ ഐസേ ഹീ വിചാര ആതേ ഥേ കി യഹ സബ ഹുആ, ലേകിന ഗുരുദേവ യഹാ പധാരേ തോ (കിതനാ അച്ഛാ ഹോതാ). ഐസേ ഹീ വിചാര രാതകോ ഭീ ആതേ രഹേ. ഗുരുദേവ പധാരോ, പധാരോ.
പ്രാതഃകാലമേം സ്വപ്ന ആയാ കി ഗുരുദേവ മാനോം ദേവലോകമേം-സേ പധാരതേ ഹൈം, ദേവകേ രൂപമേം. രത്നകേ ആഭൂഷണ, ഹാര, മുഗട ഇത്യാദി. ഗുരുദേവനേ കഹാ, ബഹിന! ഐസാ കുഛ നഹീം രഖനാ, മൈം തോ യഹീ ഹൂ . ഐസാ തീന ബാര (ഹാഥ കരകേ ബോലേ). മൈംനേ കഹാ, മൈം തോ കദാചിത മാനൂ , യേ സബ കൈസേ മാനേ? ഗുരുദേവ കുഛ ബോലേ നഹീം. ലേകിന ഉസ ദിന സബകോ ഐസാ ഹീ ഹോ ഗയാ, മാനോം ഉല്ലാസ-ഉല്ലാസ ഹോ ഗയാ.
മുമുക്ഷുഃ- ഗുരുദേവ യഹാ ഥേ ഉസ വക്ത ഭീ അപനീ ഇതനീ ചിംതാ കരതേ ഥേ, തോ വഹാ ജാനേകേ ബാദ തോ അധിക സമൃദ്ധിമേം ഗയേ ഹൈം, സാധു-സംതോംകേ ബീച (രഹതേ ഹൈം). ഇസലിയേ കുഛ തോ കരതേ ഹോേംഗേ ന. ഉനകോ ഭീ വികല്പ തോ ആതാ ഹോഗാ. നഹീം തോ ഭഗവാനകോ പൂഛ ലേ കി വഹാ ഹോ രഹാ ഹൈ.
സമാധാനഃ- ഗുരുദേവകാ സബ പ്രഭാവ ഹൈ. മുമുക്ഷുഃ- ബഹുത സുന്ദര. പൂരേ ശാസനകേ ഭാഗ്യകേ യോഗസേ പൂരേ ഭാരതവര്ഷമേം... സമാധാനഃ- അംതരമേം രുചി രഖനീ. വഹാ വ്യാപാര-വ്യവസായ ഹോ തോ ഭീ ശാസ്ത്ര സ്വാധ്യായ കരനാ, കുഛ വിചാര കരനാ കി ആത്മാ ഭിന്ന ഹൈ. യഹ മനുഷ്യ ജീവന ഐസേ ഹീ പ്രവൃത്തിമേം ചലാ ജാതാ ഹൈ.