୩୨୦ ସ୍ଵଯଂ ଚୈତନ୍ଯ ତରଫ ଐସୀ ଦୃଷ୍ଟି କରେ, ଅପନା ସହଜ ଅସ୍ତିତ୍ଵ ଗ୍ରହଣ କରେ, ଐସା ପୁରୁଷାର୍ଥ କରେ ତୋ ହୋ. ଉସେ ଗ୍ରହଣ କରକେ ଭୀ ଉସେ ବାରଂବାର, କ୍ଷଣ-କ୍ଷଣମେଂ ଭେଦଜ୍ଞାନକୀ ଧାରା ପୁରୁଷାର୍ଥ-ସେ ପ୍ରଗଟ କରେ ତୋ ହୋ. ପ୍ରତୀତ-ସେ ନିର୍ଣଯ କରେ କି ଯହ ଜ୍ଞାନସ୍ଵଭାଵ ହୈ ଵହୀ ମୈଂ ହୂଁ. ଫିର ଉସକା ବାରଂବାର ଭେଦଜ୍ଞାନ କରକେ ଉଗ୍ରତା କରକେ ଭିନ୍ନ ପଡେ ତୋ ଅପନେ-ସେ ହୋ ଐସା ହୈ.

ଗୁରୁଦେଵନେ ତୋ ବହୁତ ବତାଯା ହୈ. କିସୀ ଭୀ ଜଗହ ଅଟକେ ବିନା, ପୂର୍ଣରୂପ-ସେ, କହୀଂ ଭୀ ରୁଚି ନ ରହେ, ଏକ ଆତ୍ମାମେଂ ହୀ ରୁଚି ସର୍ଵ ପ୍ରକାର-ସେ ରହେ ତୋ ହୋତା ହୈ. ହର ଜଗହ-ସେ ରୁଚି ଛୂଟ ଜାଯ. କହୀଂ ରସ ନ ରହେ, ହର ଜଗହ-ସେ ରୁଚି ଛୂଟ ଜାଯ. ଏକ ଚୈତନ୍ଯ ତରଫ ହୀ ରୁଚି, ଚୈତନ୍ଯ ହୀ ଗ୍ରହଣ ହୋ, ଚୈତନ୍ଯ ହୀ ଆଦରଣୀଯ ରଖେ, କହୀଂ ରୁକେ ନହୀଂ, କହୀଂ ଉସେ ରୁଚି ଲଗେ ନହୀଂ, ସର୍ଵାଂଗ ସର୍ଵ ପ୍ରକାର-ସେ ରୁଚି ଛୂଟ ଜାଯ ଔର ଚୈତନ୍ଯକୀ ହୀ ରୁଚି ଲଗେ ତୋ ହୋ. ଫିର ଵିଭାଵମେଂ ଖଡା ହୋ, ପରନ୍ତୁ ଉସେ ସବ ରୁଚି ଛୂଟ ଜାତୀ ହୈ.