ਵਿਪਰੀਤ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾ ਹੋਨੇਸੇ ਜ੍ਞਾਨਾਵਰਣੀ ਆਦਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯਕਰ੍ਮ, ਸ਼ਰੀਰਾਦਿ ਨੋਕਰ੍ਮ
ਤਥਾ ਪੁਣ੍ਯ-ਪਾਪ-ਰਾਗਾਦਿ ਮਲਿਨਭਾਵੋਂਮੇਂ ਏਕਤਾਬੁਦ੍ਧਿ-ਕਰ੍ਤਾਬੁਦ੍ਧਿ ਹੈ ਔਰ
ਇਸਲਿਯੇ ਸ਼ੁਭਰਾਗ ਤਥਾ ਪੁਣ੍ਯ ਹਿਤਕਰ ਹੈ; ਸ਼ਰੀਰਾਦਿ ਪਰਪਦਾਰ੍ਥੋਂਕੀ
ਅਵਸ੍ਥਾ (ਕ੍ਰਿਯਾ) ਮੈਂ ਕਰ ਸਕਤਾ ਹੂਁ, ਪਰ ਮੁਝੇ ਲਾਭ-ਹਾਨਿ ਕਰ ਸਕਤਾ
ਹੈ, ਤਥਾ ਮੈਂ ਪਰਕਾ ਕੁਛ ਕਰ ਸਕਤਾ ਹੂਁ–ਐਸੀ ਮਾਨ੍ਯਤਾਕੇ ਕਾਰਣ ਉਸੇ
ਸਤ੍-ਅਸਤ੍ਕਾ ਵਿਵੇਕ ਹੋਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ . ਸਚ੍ਚਾ ਸੁਖ ਤਥਾ ਹਿਤਰੂਪ
ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾ-ਜ੍ਞਾਨ-ਚਾਰਿਤ੍ਰ ਅਪਨੇ ਆਤ੍ਮਾਕੇ ਹੀ ਆਸ਼੍ਰਯਸੇ ਹੋਤੇ ਹੈਂ, ਇਸ
ਬਾਤਕੀ ਭੀ ਉਸੇ ਖਬਰ ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ .
ਮਿਥ੍ਯਾਤ੍ਵਾਦਿ ਮਹਾਨ ਦੋਸ਼ੋਂਕੋ ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨੇੇਵਾਲੀ ਹੋਨੇਸੇ ਦੁਃਖਦਾਯਕ
ਹੈ, ਅਨਨ੍ਤ ਸਂਸਾਰ-ਭ੍ਰਮਣਕਾ ਕਾਰਣ ਹੈ . ਜੋ ਜੀਵ ਉਸਕਾ ਸੇਵਨ
ਕਰਤਾ ਹੈ, ਉਸੇ ਕਰ੍ਤਵ੍ਯ ਸਮਝਤਾ ਹੈ ਵਹ ਦੁਰ੍ਲਭ ਮਨੁਸ਼੍ਯ-ਜੀਵਨਕੋ
ਨਸ਼੍ਟ ਕਰਤਾ ਹੈ .
ਅਭ੍ਯਾਸ ਕਰਕੇ ਅਥਵਾ ਕੁਗੁਰੁਕਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਸ੍ਵੀਕਾਰ ਕਰਕੇ ਗ੍ਰੁਹੀਤ
ਮਿਥ੍ਯਾਜ੍ਞਾਨ-ਮਿਥ੍ਯਾਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾ ਧਾਰਣ ਕਰਤਾ ਹੈ, ਤਥਾ ਕੁਮਤਕਾ ਅਨੁਸਰਣ
ਕਰਕੇ ਮਿਥ੍ਯਾਕ੍ਰਿਯਾ ਕਰਤਾ ਹੈ; ਵਹ ਗ੍ਰੁਹੀਤ ਮਿਥ੍ਯਾਚਾਰਿਤ੍ਰ ਹੈ . ਇਸਲਿਯੇ
ਜੀਵਕੋ ਭਲੀ-ਭਾਁਤਿ ਸਾਵਧਾਨ ਹੋਕਰ ਗ੍ਰੁਹੀਤ ਤਥਾ ਅਗ੍ਰੁਹੀਤ–ਦੋਨੋਂ
ਪ੍ਰਕਾਰਕੇ ਮਿਥ੍ਯਾਭਾਵ ਛੋੜਨੇ ਯੋਗ੍ਯ ਹੈਂ, ਤਥਾ ਉਨਕਾ ਯਥਾਰ੍ਥ ਨਿਰ੍ਣਯ
ਕਰਕੇ ਨਿਸ਼੍ਚਯ ਸਮ੍ਯਗ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਯੇ . ਮਿਥ੍ਯਾਭਾਵੋਂਕਾ ਸੇਵਨ