வஹ அபிப்ராய சுாநேகா ஹை. வே ஸ்வயஂ ஹீ இஸ ஸஂபஂதமேஂ இஸ ப்ரகார லிகதே ஹைஂ கி : ‘‘யஹா
நாநா ப்ரகாரகே மித்யாத்ருஷ்டியோஂகா கதந கியா ஹை, உஸகா ப்ரயோஜந இதநா ஹீ ஜாநநா கி
பரந்து அந்யகே ஐஸே தோஷ தேக கஷாயீ நஹீஂ ஹோநா; க்யோஂகி அபநா பலா-புரா தோ அபநே பரிணாமோஂஸே
ஹோதா ஹை; யதி அந்யகோ ருசிவாந தேகே தோ குச உபதேஶ தேகர உநகா பீ பலா கரே.’’
குஶாக்ரபுத்திகே ப்ரபாவஸே உந்ஹோஂநே ஷட்தர்ஶநகே க்ரஂத, பௌத்த, முஸ்லிம ததா அந்ய அநேக மதமதாந்தரோஂகே
க்ரஂதோஂகா அத்யயந கியா தா, ஶ்வேதாம்பர
கோம்மடஸார, தத்த்வார்தஸூத்ர, அஷ்டபாஹு, ஆத்மாநுஶாஸந, பத்மநஂதிபஂசவிஂஶதிகா, ஶ்ராவகமுநிதர்மகே ப்ரரூபக
அநேக ஶாஸ்த்ரோஂகா ததா கதா-புராணாதிக அநேக ஶாஸ்த்ரோஂகா அப்யாஸ கியா தா. இந ஸர்வ ஶாஸ்த்ரோஂகே
அப்யாஸஸே ஆபகீ புத்தி பஹுத ஹீ ப்ரகர பநீ தீ. ஶாஸ்த்ரஸபா, வ்யாக்யாநஸபா ஔர விவாதஸபாமேஂ
ஆப பஹுத ஹீ ப்ரஸித்த தே. இஸ அஸாதாரண ப்ரபாவகபநேகே காரண ஆப தத்காலீந ராஜாகோ
பீ அதிஶய ப்ரிய ஹோ கயே தே. இஸ ராஜப்ரியதா ததா பாஂடித்யப்ரகரதாகே காரண அந்யதர்மீ ஆபகே
ஸாத மத்ஸரபாவ கரநே லகே தே, க்யோஂகி ஆபகே ஸாமநே உந அந்யதர்மீயோஂகே பே-பே வித்வாந பீ
பராபவ ஹோ ஜாதே தே. யத்யபி ஆப ஸ்வயஂ கிஸீ பீ விதர்மீயோஂகா அநுபகார நஹீஂ கரதே தே;
பரந்து பநே ஜஹா தக உநகா உபகார ஹீ கியா கரதே தே, தோ பீ மாத்ஸர்யயுக்த மநுஷ்யோஂகா
மத்ஸரதாஜந்ய க்ருத்ய கரநேகா ஹீ ஸ்வபாவ ஹை; உநகே மத்ஸர வ வைரபாவகே காரண ஹீ பஂடிதஜீகா
அகாலிக தேஹாந்த ஹோ கயா தா.
தாமை ஸபை ஶ்ராவகீ கைத, கரிகே தஂட கியே ந்ருப கைத..
குரு தேரஹ-பஂதநுகோ ப்ரமீ, டோடரமல்ல நாம ஸாஹிமீ.
தாஹி பூப மார்யோ பல மாஂஹி, காடயோ மஹி கஂதகீ தாஹி..’’