ଧାମୋଦ୍ଦାମମହସ୍ଵିନାଂ ଜନମନୋ ମୁଷ୍ଣନ୍ତି ରୂପେଣ ଯେ .
ଵନ୍ଦ୍ଯାସ୍ତେଽଷ୍ଟସହସ୍ରଲକ୍ଷଣଧରାସ୍ତୀର୍ଥେଶ୍ଵରାଃ ସୂରଯଃ ..’’
ର୍ଭ୍ରମରଵଦଵଭାତି ପ୍ରସ୍ଫୁ ଟଂ ଯସ୍ଯ ନିତ୍ଯମ୍ .
ଜଲନିଧିମପି ଦୋର୍ଭ୍ଯାମୁତ୍ତରାମ୍ଯୂର୍ଧ୍ଵଵୀଚିମ୍ ..୧୪..
ତସ୍ସ ମୁହୁଗ୍ଗଦଵଯଣଂ ପୁଵ୍ଵାଵରଦୋସଵିରହିଯଂ ସୁଦ୍ଧଂ . ଆଗମମିଦି ପରିକହିଯଂ ତେଣ ଦୁ କହିଯା ହଵଂତି ତଚ୍ଚତ୍ଥା ..୮..
‘‘[ଶ୍ଲୋେକାର୍ଥ : — ] ଜୋ କାନ୍ତିସେ ଦଶୋଂ ଦିଶାଓଂକୋ ଧୋତେ ହୈଂ — ନିର୍ମଲ କରତେ ହୈଂ, ଜୋ ତେଜ ଦ୍ଵାରା ଅତ୍ଯନ୍ତ ତେଜସ୍ଵୀ ସୂର୍ଯାଦିକକେ ତେଜକୋ ଢଁକ ଦେତେ ହୈଂ, ଜୋ ରୂପସେ ଜନୋଂକେ ମନ ହର ଲେତେ ହୈଂ, ଜୋ ଦିଵ୍ଯଧ୍ଵନି ଦ୍ଵାରା (ଭଵ୍ଯୋଂକେ) କାନୋଂମେଂ ମାନୋଂ କି ସାକ୍ଷାତ୍ ଅମୃତ ବରସାତେ ହୋଂ ଐସା ସୁଖ ଉତ୍ପନ୍ନ କରତେ ହୈଂ ତଥା ଜୋ ଏକ ହଜାର ଔର ଆଠ ଲକ୍ଷଣୋଂକୋ ଧାରଣ କରତେ ହୈଂ, ଵେ ତୀର୍ଥଙ୍କରସୂରି ଵଂଦ୍ଯ ହୈଂ .’’
ଔର (ସାତଵୀଂ ଗାଥାକୀ ଟୀକା ପୂର୍ଣ କରତେ ହୁଏ ଟୀକାକାର ମୁନିରାଜ ଶ୍ରୀ ପଦ୍ମପ୍ରଭମଲଧାରିଦେଵ ଶ୍ଲୋକ ଦ୍ଵାରା ଶ୍ରୀ ନେମିନାଥ ତୀର୍ଥଂକରକୀ ସ୍ତୁତି କରତେ ହୈଂ ) : —
[ଶ୍ଲୋେକାର୍ଥ : — ] ଜିସପ୍ରକାର କମଲକେ ଭୀତର ଭ୍ରମର ସମା ଜାତା ହୈ ଉସୀପ୍ରକାର ଜିନକେ ଜ୍ଞାନକମଲମେଂ ଯହ ଜଗତ ତଥା ଅଜଗତ ( – ଲୋକ ତଥା ଅଲୋକ) ସଦା ସ୍ପଷ୍ଟରୂପସେ ସମା ଜାତେ ହୈଂ — ଜ୍ଞାତ ହୋତେ ହୈଂ, ଉନ ନେମିନାଥ ତୀର୍ଥଂକରଭଗଵାନକୋ ମୈଂ ସଚମୁଚ ପୂଜତା ହୂଁ କି ଜିସସେ ଊଁ ଚୀ ତରଂଗୋଂଵାଲେ ସମୁଦ୍ରକୋ ଭୀ ( – ଦୁସ୍ତର ସଂସାରସମୁଦ୍ରକୋ ଭୀ) ଦୋ ଭୁଜାଓଂସେ ପାର କର ଲୂଁ .୧୪.